‘All the songs played live, all instruments in the same room, no overdubs. We did it with heart, passion and friendship.’ De tekst op de Bandcamp-site van Elecampane laat er geen twijfel over bestaan: franje en gedoe zijn niet besteed aan de drie fransozen uit Caen, die zowel live als op plaat weten te imponeren met een melodieus mengsel van postpunk en indie met een vleugje ska. Dat blijkt ook vanavond tijdens het korte optreden in Extase. Opener Anymore zet meteen de toon: een springerige baslijn, galmende vocalen en een onweerstaanbaar stop-and-go refreintje. Zanger/gitarist Nicolas Delahaye (voor de gelegenheid getooid met een Gerson Main-achtig bontmutsje) weet het reverbpedaal goed te vinden en schiet af en toe ook vocaal af en toe flink de hoogte in. Ondertussen houden bassist Augustin Hauville en drummer Guillaume Aubertin het stuwende, tot shoegazen uitnodigende tempo vast. Na het zompige indie-hitje Out of Control schieten de drie ex-leden van Concrete Knives tegen het einde van de set nog één keer uit hun slof, met alles wat daar aan gitaarloops, feedback en aanpalende milde chaos bij hoort. Merci beaucoup.
Goede Vrijdag in Extase
Indierockers Bombay en Elecampane luiden paasweekend lekker groovend in
Liefhebbers van stekelige indiepop kwamen op Goede Vrijdag aan hun trekken in Extase. Daar wisten de Amsterdammers van Bombay er, samen met de Franse rockers van Elecampane, een tot dansen uitnodigend indiefeestje van te maken.
Elecampane
Puntige popliedjes
Elecampane-zanger Delahaye vinden we een halfuurtje later terug pal voor het podium, met een welverdiende fles bier aan zijn mond en foto’s nemend van de hoofdact van vanavond: de Amsterdamse indierockers van Bombay. De band begint in 2008 als Bombay Show Pig en maakt in 2012 indruk met debuutplaat Vulture / Provider. Daarna verandert er veel bij de Amsterdammers: bezettingen wisselen, leden komen en gaan, en eind vorig jaar 2015 wordt de oorspronkelijke naam ingekort tot het krachtiger klinkende Bombay. Zanger/gitarist Mathias Janmaat – het enige overgebleven oerlid – heeft met bassist Gijs Loots en drummer Lisa Ann Jonker inmiddels weer de beschikking over een prima ritmesectie, wat ook blijkt op het eerder dit jaar goed ontvangen tweede album Show Me Your Teeth: een fijne verzameling puntige popliedjes met een rafelig indierandje.
Stekelig jasje
Ook live staat de band zijn mannetje, zo wordt vanavond in Extase duidelijk. Net als bij de band hiervóór vallen de lekker zompige baslijnen op; die zorgen ervoor dat de band af en toe klinkt als de mannen van Black Rebel Motorcycle Club ten tijde van hun debuutplaat, maar dan zonder de donkere ondertoon. Sea, van het recent verschenen tweede album Show Your Teeth, bevat precies de juiste mix van zware bas, meerstemmige, licht zeurderige zang en energieke gitaarerupties. Af en toe neemt de band wat gas terug tijdens in mid-tempo voortdreinende nummers als Dolly Doesn’t Want To Face The Facts en Love Your Enemies, om na een plotselinge break weer in versnelde groove voort te denderen en uit te barsten in meerstemmige lalala-refreintjes. Afsluiter Slow Motion laat na een voorbij gevlogen uurtje Bombay nog maar een keer horen wat het handelsmerk van de band is: sterke nummers in een poppy, stekelig jasje. Een Goede Vrijdag indeed.