De woorden zijn nog maar amper uitgesproken, of drummer Henk Jonkers gaat helemaal los. En hij is niet de enige: voor een volle Cul de Sac trekt het trio uit Den Haag met de minuut – langer duren veel nummers niet – de aandacht strakker aan. Een try-out, wat nieuwe ditjes, wat oude datjes en we zitten wel gebakken: dát moeten de nonchalante rockers van Hallo Venray gedacht hebben toen ze besloten neer te strijken in ons ontvankelijke Tilburg. Voor een ietwat onzekere, succesvolle dertiger in een garageband zou dat een gigantische inschattingsfout kunnen zijn. In dit geval is het – ja, toch wel – goud.
Het is dan ook best een kunstje: ‘oude’ rock spelen met een bevlogen, jonge inslag. Aan de uitstraling van de performance is dat niet te danken: netkousen en pogostick hebben plaatsgemaakt voor heupbroeken en grijs haar. Toch blijven nummers over drank en leren jasjes het gewoon goed doen. Voeg daar wat sentiment aan toe door het herhalen van een wanhopige, snerpende ‘love me’ en je hebt de aandacht te pakken van een tjokvol café dat voor minstens de helft uit trouwe fans bestaat. Ondanks de aankondiging van nieuwe nummers, wil Hallo Venray vanavond dan ook best even die trouwe fans belonen. Zo had het trio kúnnen stoppen met spelen toen de laatste noot van de geplande set klonk - maar dat gebeurt niet. Nee, om de intense luistersessie te belonen, is de keuze nu aan het publiek. En dat maakt daar volop gebruik van.