Automatic Sam sluit live-seizoen Cul de Sac in stijl af

De vingervlugge Nijmeegse muzikanten maken indruk met sterke set stonerrock

Inge Gruijters ,

Al zijn ze (nog) niet zo groot geworden als hun Nijmeegse collega's van de Staat, het cv van Automatic Sam is ook niet bepaald onindrukwekkend... In de loop der jaren toerde de band met onder meer Black Rebel Motorcycle Club en De Staat en traden ze op op festivals als Eurosonic/Noorderslag, Roadburn en Paaspop. Na ruim 3 jaar verschijnt er in het najaar een nieuwe plaat en Automatic Sam komt ons nu alvast lekker maken met nieuwe muziek in Cul de Sac, een podium dat eigenlijk te klein zou moeten zijn voor deze band.

Valour Up Twice

Even na half 10 wandelt de vierkoppige indierockband Valour Up Twice heel casual het podium op.  Tijd voor muziek, eindelijk! Aan de soundcheck was al te merken dat deze band met Schijndelse roots zichzelf en hun muziek heel serieus nemen. En dat mag op zich ook best. De – nog steeds behoorlijke jonge – band gaat al mee sinds 2009 en ze schopten het niet voor niets al tot de finale van de Grote Prijs in 2014. Ook de albums Kill Your Darlings (2013) en Reap/Sow (2015) en live-optredens (o.a. op Paaspop) oogsten weinig minder dan lof. Dat belooft wat.

Valour Up Twice schotelt het publiek een stevige pot gitaarmuziek voor; (stoner)rock met psychedelische invloeden die duidelijk geïnspireerd zijn door de sound van de jaren ’60 en ’70. In een nummer of 7 laat de band zien over behoorlijk aardige gitaarskills te beschikken. Helaas heeft deze band één belangrijk verbeterpunt: de zang. De stem van frontman en gitarist Vic Willems lijkt niet goed bij de muziek te passen, of bij de stem van zijn collega. Zanger en bassist Wouter van Weert heeft wel een mooie stem, maar helaas neigt die op momenten naar vals. Dat is jammer, want instrumentaal heeft Valour Up Twice aardig wat in zijn Mars.

Automatic Sam

Het lovend ontvangen laatste album Sonic Whip van de Nijmeegse rockband stamt alweer uit 2013. Daarna verdween de band even uit het zicht, dus het mag wel een verrassing genoemd worden dat de gasten vanavond ‘opeens’ op het podium van Cul de Sac opduiken.

Maar wel een aangename! De snoeiharde bluesy garagerock met psychedelische invloeden gaat er bij het publiek in als zoete koek. Wel opmerkelijk: terwijl Cul de Sac een kleine 3 weken voor het optreden op Facebook aankondigt dat “de kaartverkoop hard gaat”, staat er maar een man of 40 in ‘De Kuil’ vanavond.

De set heeft een mooie afwisseling, ongeveer de helft van de tracks is nieuw. In het najaar mogen we namelijk langspeler nummer 3 verwachten en de voorproefjes van vanavond smaken naar meer. Maar wat zijn die riffjes van het oudere werk toch ook nog steeds lekker, zeg. Het publiek is duidelijk verheugd wanneer bijvoorbeeld de single Sweet Machine van het debuutalbum Texino wordt ingezet.

Ook bij Sonic Whip – titeltrack van het tweede album – kan op fanatiek ‘hoofdgeknik’ gerekend worden. Het langgerekte intermezzo, waarbij de heren op de hals van hun gitaren trommelen en andere fraaie gitaareffectjes tentoonspreiden is een sterk staaltje muzikaliteit. Net als de rest van het optreden, trouwens.

Tijdens Set It Right zet de band nog een tandje bij. Het optreden is bijna afgelopen, dus hét moment voor de band om nog even alles te geven en helemaal los te gaan. Vingers razen over snaren en vocaal wordt zanger Pieter Holkenborg nét even wat meer bijgestaan door de gitarist en bassist. Supersnel, superstrak, heel hard, héél vet.

Een belangrijk verschil tussen voor- en hoofdprogramma: waar Valour Up Twice ogenschijnlijk heel goed zijn best doet om cool te doen, lijkt Automatic Sam gezegend met een soort natuurlijke coolheid. En daar is helemaal geen opsmuk voor nodig. Laat die nieuwe plaat maar komen!