Overdreven? Nee, niet echt. Want het is letterlijk leeg als Lotus de feestelijke avond mag aftrappen. De Belgische hardcore-band laat zich niet van de wijs brengen, en speelt alsof het tegen Wales moet spelen. Dat wil zeggen: met veel energie, maar het komt alsnog wat tekort. Wellicht dat dat te maken heeft met zanger Jelle die de hele show met zijn rug naar het publiek staat. Interactie is ver te zoeken, buiten des te meer. Vakkundig wordt er in dertig minuten door een groot gedeelte van het repertoire gejast, maar van plezier is er weinig sprake. Zelfs een kleine moshpit halverwege de show is eigenlijk niet noemenswaardig, vooral omdat de rest van het publiek zich bijna ervoor lijkt te schamen om daar tussen te staan. Geen biertje dat kapot valt en een zanger die met zijn rug naar iedereen dan ook niets door heeft. Jammer. 

Hoe anders is het met Tarantino. De Brabanders zijn dan ook kind aan huis in Little Devil en bij de eerste tonen is dat te merken. Alles wat net ontbrak is hier wel: de wil, de energie en een achterban die geen gras over de vloer wil laten groeien waar nu het bier wél over vloeit. Dat zanger Randy van Boxtel zich hier als een vis in het water voelt, blijkt al snel genoeg. Er wordt met een verdiend soort nonchalance gespeeld en grapjes a la “We hebben nog ongeveer vier nummers voor jullie, dus over ongeveer vier minuten zijn jullie van ons af”, die kennen we wel, maar Van Boxtel komt ermee weg. De band komt overigens niet weg, want na afloop roept iedereen om meer. Daar is geen tijd voor want...

Tijd voor Angstgegner om te beginnen. Dat luidt haar half uur durende set in met een piep die normaliter als feedbackproblemen zou kunnen worden bestempeld, maar dat is hier niet het geval; het hoort gewoon bij het nummer. En dat is niet de enige verrassing van de avond: de nieuwe nummers zijn nog te vers voor de meesten om er direct los om op te gaan. Dat merkt ook zanger Mario van Meer op die voor de verandering niet constant tussen het publiek staat, maar alleen nog maar op het podium. Kennelijk moet Angstgegner even wat angst in de koppies blazen, want pas als Van Meer opmerkt dat het in de Devil rustiger is dan in zijn slaapkamer, komt iedereen los. "Waar blijven jullie?" wordt beantwoord met alle vuisten in de lucht voor de nieuwe nummers die aanzienlijk ingetogener zijn dan wat we van de ex-mannen van Otis gewend zijn. Dat vergt meer aandacht en wellicht dat dat een rol speelt waarom Van Meer vanavond toch meer voor het podium kiest dan de zaal. Het moeilijke van een albumpresentatie wordt hier maar weer aangetoond: nog even wachten tot al die nummers in het collectieve geheugen van Little Devil zit en binnenkort maar weer eens doodsangsten doorstaan.