Rappers JD (Joël Domingos) en Tatta (Vic Verhagen) kennen elkaar van de Rockacademie, en zodoende mochten de heren ook als afvaardiging van de opleiding mee naar hiphopfestival Woo Hah! Slim dus om nog even in die flow te blijven en amper een week later de nieuwe EP Domme Dansjes te presenteren in Hall of Fame. Daar trapt het drietal gelijk af met Nee Sorry (Geen Molly); een uitstekend stukje dance meets hiphop. Housey melodielijntjes, Limburgse tongval van Tatta (hij komt uit Maastricht) en een beat die je schouders aan het werk zet. De tekst gaat over het feit dat het duo geen molly popt, dus wat dan wel?

Nou, voornamelijk drank, uitgaan en vrouwen. Zo is Affoe verslaafd aan Julia getuige een fijn reggaenummer met die naam, vloeit de wodka rijkelijk bij Lege Fles, en horen we zelfs een vleugje two-step in het titelnummer van Domme Dansjes. Alles wordt met de volste overtuiging gebracht, maar die inzet wordt niet altijd teruggegeven vanuit het publiek. Dat merkt JD zelf ook op; halverwege verklaart hij dat hij het 'niet tof vindt' dat er veel wordt gepraat tijdens de show. "Je komt hier toch voor de artiest, en kletsen kun je verderop ook."

Maar dat valt misschien wel enigszins te verklaren; tussen de nummers door oogt Affoe nog wat rommelig. Tatta en JD zitten elkaar vaak in de weg met hun liefdesverklaringen aan het aanwezige publiek en familie. Dat de dj (die nog het hardste rapt van allemaal, maar dan zonder mic) vaak ook te vroeg de tracks inzet, wordt niet gewaardeerd; "Hij wil graag clicken". Diezelfde dj zet vervolgens wel even een dikke exclusive in die nog niet eerder is gedaan of gehoord. Een langzame, zweterige dancehall-track (we denken dat ie Hele Lange Nacht heet) die wel rechtstreeks uit het Diplo-boek komt, want in theorie kun je 'Lean On' er gemakkelijk op zingen.

En ja, die ambities, die heeft Affoe eerder gedeeld op 3voor12/Tilburg. Iedere dag moet er biefstuk worden gegeten, en een optreden op Lowlands staat ook op het verlanglijstje. Om dat eerste te kunnen bewerkstelligen, moeten er nog iets meer bangers worden geproduceerd, maar gelet op de stijgende lijn van Lege Fles naar Domme Dansjes is dat niet ondenkbaar. Lowlands? Hmmmnee. Er is een reden waarom festivaldirecteur bijvoorbeeld Mr. Polska niet boekt en datzelfde gaat voor Affoe op: de flow zit prima in elkaar, maar de tekstuele thematiek is met onderwerpen als drank en vrouwen nog net te zwak. Het rapcollectief kan met zijn harde werkethos en het nodige geluk doorbreken in hetzelfde segment waar ook een Mr. Polska zit, maar de meer serieuzere festivals zullen de heren voorlopig links laten liggen.