Incubate 2016: Dead End Friends is echt wel grunge

De band met de meest obvious inspiratiebronnen van Incubate

Mabel Zwaan ,

On top of the world waren ze, die Oostenrijkse jongens van Dead End Friends. Om hun nieuwe album een beetje te promoten wilden ze niks liever dan toeren, en dan word je geboekt voor Incubate. De band past dan ook perfect in het plaatje: drie gitaristen, wilde haren, rommelige baardjes maar bovenal snoeiharde muziek.

Concert: Dead End Friends, Incubate Extase, 11 september 2016

Dead End Friends is een visueel eenvoudige band. Met visueel eenvoudige artworks, visueel eenvoudige videoclips en kekke blousjes. Hun muziek is stiekem al net zo eenvoudig te doorgronden. 

Waar haalt Dead End Friends hun inspiratie vandaan?
Zelf zet de band overal met koeienletters 'GEEN GRUNGE' neer. Maar, Dead End Friends, ons fop je niet. Als je Kurt Cobain zo goed weet te imiteren - zowel in stemgeluid als looks - en op deze noise rock met een overstuur gitaargeluid combineert, dan kom je niet onder de term uit. Maar, vooruit, stoner rock speelt de band ook. De band heeft duidelijk erg goed naar Queens of the Stone Age geluisterd, wat zich vooral uit in de ritmes en de droge drums. Als klap op de vuurpijl heet je als band ook nog Dead End Friends, naar een nummer van Them Crooked Vultures waar leden van allebei de eerdergenoemde bands inzitten. 

Wanneer het album uitkomt?
”The record is being released... Oh, right now!” Een beetje verbaasd kijken de jongens elkaar aan, ze waren de release duidelijk even vergeten. De jongemannen lijken door dit plotselinge, goede nieuws weer nieuwe energie te hebben gevonden en raggen weer lekker verder. 

Hoe zit het eigenlijk met de inca(u)pabelheid dit jaar?
Volop aanwezig. Dit bewijst Dead End Friends ook maar weer. Telkens als er een nummer is afgelopen volgen er minstens 30 seconden van ongemakkelijke stilte. “Sorry we're such a slow band” verontschuldigt frontman Christoph Szalay zich dan ook. Snaren breken, alle drie de gitaren raken regelmatig ontstemd, waterflesdopjes kletteren op de grond en de setlist wordt telkens uitgebreid bestudeerd. Dit zorgt voor een tamelijk aandoenlijk grunge-tafereeltje.