Telepathy, Incubate, Extase, 10 september

In de onlangs gereleasde video voor Hiraeth ogen de mannen van Telepathy mysterieus, duister en ingetogen. Hoewel de duistere mysterie hier in volle glorie van het podium druipt, is er van die ingetogenheid totaal geen sprake.

Wat dan wel?
Een overheersende drummer die op willekeurige momenten een drumsolo instart, roffelende gitaren die de eigenaardige soundtrack van een David Lynch-film zouden kunnen evenaren (nog ietsje langer oefenen, jongens) en een – waarschijnlijk opzettelijk – uberdroge performance. Telepathy leunt met al zijn kracht op de muziek: progressieve sludge metal met hier en daar wat ambience.

Dat klinkt goed. Maar slaat het ook aan?
Een beetje vies, een beetje aangeschoten en zeer hongerig: het zal niet de eerste keer zijn dat het Extase-publiek oogt als een eigenaardige leeuwenkooi, wachtend tot de hekken losgaan en het spel begint. Dat is dan ook meteen het moment om te accepteren dat een stel Britten bier over je schoenen gooit en mensen met veren in hun haar kekke dansjes doen die totaal niet bij de muziek passen.

Een vermakelijke drie kwartier, dus?
Was het maar zo'n feest. Door als een malle door de set te rammen en het publiek in een losgeslagen dierentuin te transformeren, arriveert Telepathy maar liefst een kwartier te vroeg bij de finish. Helemaal niet erg overigens, want kort maar krachtig gaat nu eenmaal heel goed samen met guitige instrumentale deuntjes.