Incubate 2016: Mazu tapt nét iets te veel uit hetzelfde vaatje

Twee vierjarigen stelen de show

Joost Peters ,

Zelden vertoond in Extase: voor het podium staan een jongetje en een meisje van een jaar of 4 gespannen te wachten op de opkomst van hun helden. Op hun hoofd een grote koptelefoon, de grote ogen op dit voor hen ongetwijfeld al best wel late tijdstip strak gericht op het podium. Het zijn, zo zal later blijken, de kinderen van gitarist Yannick van het Haagse mathrocktrio Mazu, en vanavond mogen ze voor het eerst een optreden van hun vader meemaken.

Concert: Mazu, Incubate, Extase, 10 september 2016

Gedurende het concert mag dochterlief een foto maken met de smartphone van mama, terwijl zoonlief met het kleine hoofdje knikt op de maat van de muziek. Cute!

Ja, da's allemaal leuk en schattig en zo. Maar kunnen dochter en zoon ook trots zijn op hun papa?
Op zich wel: Mazu stoomt gedurende drie kwartier goed door, dankzij de zagende riffs van gitarist Yannick, de stuwende baslijnen van bassist Bart, en het helse drumwerk van drummer Gertjan.

En de krijsende zang van zanger...?  
Oh, hadden we dat niet verteld? Mazu heeft geen zanger. En dat hoeft op zich geen probleem te zijn (al bevindt recensent dezes zich op dit punt, we geven het meteen toe, enigszins aan de behoudende kant van het muzikale spectrum), maar qua dynamiek had een zanger misschien nét het verschil kunnen maken.

Hoezo?
Nou, het groovet allemaal lekker heftig weg, en de hoofden gaan in een matig gevuld Extase ook zeker op en neer. Alleen tapt Mazu het gehele optreden lang min of meer uit hetzelfde muzikale vaatje: geen enkel rustpunt, voornamelijk afwisseling tussen hard en nóg iets harder, met als resultaat dat het op een gegeven moment allemaal wel een béétje op elkaar gaat lijken. Kortom: een gedegen optreden, maar spannend? Zoon en dochter slapen ongetwijfeld prima vanavond.