Incubate 2016: Heim heeft de kwajongenssound down

Lastig te googelen, makkelijk te definiëren

Mabel Zwaan ,

Daar hebben we ‘m weer: de onGooglebare band. Heim is dan ook een gloednieuwe band uit Duitsland en de enige informatie die zij over zichzelf naar buiten hebben gebracht is hun geslacht. Namelijk: neutraal (het). Tsja, ze passen in ieder geval in de tijdsgeest.

Concert: Heim, Incubate Cul de Sac, zaterdag 10 september 2016

Dit is al de tweede Duitse band die vanavond in Cul de Sac, maar een groter contrast tussen synthpopbandje unhappybirthday en garageband Heim is er bijna niet. Wel weten ze allebei de Cul goed gevuld te krijgen. German touch?

Kwajongens, present?
Absoluut. De jongens van Heim slenteren een kwartier te laat het podium op waarna ze hun garagerockdeur wijd open zetten. De looks hebben ze mee: het voelt daadwerkelijk alsof een stel outcasts zich na school opsluiten in een garage, waarna ze mama’s drankje boven van de tafel doen vibreren. Met daarna nog een That 70’s Show stonerkringetje. 

Hoe klinkt die definitie?
Versnellingswisselingen, onverstaanbare lyrics, ritmische drums en scheurende gitaarrifs. Een formule die al door duizenden bands is gehanteerd en nog door duizenden bands gehanteerd zal worden. Een 13 in een dozijn-sound die bij acht van de tien bands werkt (zo ook bij Heim) en leidt tot een deinende massa in de pit. Heim gooit er nog een vleugje Dinosaur Jr. bij. Weinig mis mee, dus. Maar niet spannend of onderscheidend. 

Waarom staat de Cul zo vol?
De deinende massa spreekt boekdelen: voor lekkere behapbare garage moest je hier zijn. Maar ook zijn er diverse mensen de Kuil ingesprongen vanwege de looks van de band. Een strakke-kaaklijnbrigade met glanzende lokken die elke hoek van het podium opwapperen. Eigenlijk is de enige vraag die rest na deze gig: welke shampoo gebruikt Heim?