Het concert: Eagulls, Incubate 013, zaterdag 10 september 2016

Anderhalf jaar terug gaf Eagulls Tilburg vanuit de Five op Best Kept Secret al een voorproefje van wat ze in petto hebben. Maar feit is dat hun act veel beter uitkomt in een hermetisch afgesloten zaal. Ze zijn terug in regio Tilburg - Incubate dit keer - om hun werk af te maken.

Hoe ziet een muzikale tijdmachine eruit?
Het begint er al mee dat frontman George Mitchell nog het meest lijkt op een vampier die net voor het eerst z’n kist uitstapt sinds de jaren 40. Om hem heen doemt een mysterieuze nevel op, waardoorheen al vaag de stomme film Metropolis uit 1927 te zien is. Tussen de nummers door klinken samples waarin onverstaanbare speeches uit begin 20e eeuw klinken. Gedurende een uur wanen we ons totaal ergens anders, tot we keihard terug naar de 21e eeuw worden gezwiept door een vrouw die het vooraan aan het live streamen is.

Hoe klinkt dat?
De muziek van Eagulls voelt ook als een dikke, angstaanjagende nevel waar geen ontsnappen aan is. Een melodieuze muur van geluid, aan elkaar geregen door de excentrieke clean-cut vocals van Mitchell. Hij zingt altijd met gesloten ogen terwijl hij zijn ziel (als hij die nog heeft) door de microfoon heen douwt. Eagulls combineert de beklemmende ritmes van Joy Division en mistroostigheid van The Cure tot een eigen, verrukkelijk duistere brei. 

Eindoordeel over deze headliner?
Eagulls weet de obscure ziel van Incubate te grijpen en het publiek mee te nemen naar een universum die alleen in die ene zaal van 013 bestaat. Het zweeft tussen tijd en ruimte terwijl de golven van lijdzame muziek op ons neer beuken. Een meer dan terechte Incubate-headliner, die geen moment verveelt.