Ze heeft iets elfachtigs, met dat lange witblonde haar, topje en rokje met franjes, die gouden glitterpanty... en daaronder de oerlelijke wandelsandalen van je pa. Ze huppelt op en neer over het podium, langs haar synthesizers en terug, leert ons om te dansen zonder gène ("bang zijn om te dansen is stom"). Bij elk hak-op-de-taksynthpopnummer hoort een apart verhaal. Achter de deur naar de backstage schuilen bijvoorbeeld kwaadaardige katten, maar die doen je misschien niks als je met ze mee miauwt.

Dat geloof je toch niet?
Van Flugvél Og Geimskip nemen we alles aan, niet alleen vanwege dat lieve accent en die vrolijke dansjes. Ze vertelt en zingt het namelijk allemaal met een soort kinderlijk enthousiasme, en dat werkt ontzettend aanstekelijk. Als een dolenthousiaste kleuter die je vraagt om mee te spelen met het theekransje met de knuffels, en binnen no-time voor elk levenloos object een compleet karakter heeft verzonnen, waardoor je nog met Kor de Koala mee gaat voelen ook. Zo ben ik er na vanavond ook heilig van overtuigd dat Paradox écht een ruimteschip is.

Ruimteschip?
Valt het je nooit op dat de ramen en gordijnen altijd dicht zijn als er een concert bezig is? Dat is zodat je niet kunt zien dat je door de ruimte vliegt. Met 'Glamur' (waarvan de clip trouwens een kijktip is) laat ze de hele zaal opstijgen naar een ander sterrenstelsel, gemaakt van glas.

Dat klinkt me allemaal veel te wazig
Zelfs als je doorgaans de meest nuchtere scepticus bent, word je meegevoerd, echt waar. En anders doet die opgewekte, totaal weirde synthpop met die ultiem dromerige stem het wel voor je. Als zelfs dát nog niet genoeg is, moet je toch op één vlak bewondering kunnen opbrengen. Flugvél Og Geimskip betekent namelijk 'Airplane and Starship', zo vertelt ze ons. En dat lukte zelfs Jefferson niet tegelijk.