De vier namen die al langere tijd op het affiche van het metalbevrijdingsfestival prijkten, kregen op het laatste moment nog gezelschap van de ons onbekende Slovenen van blackmetalband Cvinger (een Sloveens woord voor een muur die het sacrale van het profane of onheilige scheidt), die meteen ook het vrijheidsfeest mogen openen. Hun website vol sfeervolle, in gebrekkig Engels gestelde teksten, doet bij ons reeds het vermoeden rijzen dat we hier te maken gaan krijgen met blackies van de oude stempel, en de klanken van het met de traditionele attributen van corpse paint, leer en pinnen uitgedoste viertal stellen ons in dit opzicht niet teleur. Dit type black metal is niet altijd gebaat bij een al te heldere klank, maar wat we aanvankelijk krijgen voorgeschoteld klinkt wel erg ongedefinieerd en 'dun'. Gelukkig wordt het geluid gaandeweg voller en meer gearticuleerd, zodat de lyrische gitaarlijnen de kans krijgen zich los te zingen van het onderliggende blastgeweld. Langzaamaan druppelen ook wat meer liefhebbers van het duisterder metaalwerk het zaaltje binnen, maar het publiek laat zich nog niet en masse voor het podium zien en reageert eerder welwillend dan enthousiast. Een aardig begin van deze muzikale opluistering van de vijfde mei, die echter al snel grotere hoogten zal bereiken. (MdW)

Ter hoogte van het concert van Tribulation blijkt alles en iedereen zich namelijk plotsklaps in het achterzaaltje te hebben gepropt. Deze overweldigende belangstelling blijkt volkomen terecht, want net als enkele weken geleden op Neurotic Deathfest zetten de Zweden ook nu weer een kwalitatief hoogstaande performance neer, waarin sfeervolle blackmetalelementen voorbeeldig gecombineerd worden met imponerend 'klassiek' snarenwerk. Zowel de individuele nummers als het optreden als geheel kennen een uitgekiende opbouw, waardoor “The Children Of The Night” ter hoogte van het met fier gitaarspel overladen slot de zaal volkomen ingepakt hebben, en opnieuw bewijzen niet alleen op plaat, maar ook als liveact bijzonder overtuigend te zijn. Weliswaar is de geluidsinstallatie op deze sympathieke locatie vanzelfsprekend niet zo geavanceerd als die van 013, maar de duistere atmosfeer van de muziek, die nog extra kracht wordt bijgezet door een sterk theatrale presentatie, komt in deze intieme ruimte minstens zo goed tot haar recht. Een onmiskenbaar hoogtepunt (en voor vele aanwezigen ongetwijfeld hét hoogtepunt) van deze metalbijeenkomst. (WdW)

Eigenlijk is het bepaald toevallig dat een vijftal atmosferische metalbands Little Devil nu juist op Bevrijdingsdag aandoet, maar het mag wel een gelukkig toeval heten: het internationale karakter van deze dag sluit goed aan bij dat van dit Machtige Hoopje, hetwelk ook nog eens aangevoerd wordt door een uit vele nationaliteiten samengestelde, oorspronkelijk uit Jeruzalem afkomstige groep. Die exotische origine is echter zeker niet alleen op papier interessant – ze drukt zich ook uit in de muziek van dit occulte gezelschap, dat zich naar eigen getuigenis laat inspireren door het oude Soemerië. Specifieke kennis van Mesopotamische beschavingen is echter niet vereist om te kunnen horen dat dit combo qua ritmiek en klank sterk naar het Midden-Oosten neigt, wat een heel apart, maar zeker ook feestelijk metaalmengsel oplevert (toch jammer dat Eurabia pas over een paar weken plaatsvindt, want deze band was zeker een waardevolle aanvulling op het programma geweest). Hoewel niet iedereen van deze unieke mix gediend is, weten de muzikanten desalniettemin heel wat bezoekers in beroering te brengen. Verdiend, want wat je verder ook van de muziek mag vinden, ze schuwt hoe dan ook het platgetreden pad en wordt bovendien heel strak en energiek gebracht. Een kleurrijk slot van een succesvolle metalvariant op het traditionele bevrijdingsfestival. (WdW)