Feest in Club Smederij

The Black Marble Selection maakt publiek gek

Pieter Heijboer ,

Club Smederij was zaterdagavond gevuld met gitaarklanken. Black Marble Selection speelde hun debuutalbum en kreeg daarmee het publiek aan het dansen. Voorprogramma was er door Iguana Death Cult en Fake Billy & the False Prophets. Die maakten minder los bij een kleiner publiek, maar dat lag niet aan hun performance.

Club Smederij is een industriële locatie in de Spoorzone die uw recensent nog enkel in de setting van een beukende technoavond heeft bezocht. De voormalige treintestruimte leent zich ook voor een avondje gitaarherrie. De akoestiek is prima en voor de rokers is het één van de laatste plekken in Tilburg waar men in de zaal ook aan zijn trekken komt. Vooral bij Black Marble Selection was de vrij ruime zaal gevuld.

Fake Billy & the False Prophets start de avond voor anderhalve man en een paardenkop. Daar laten ze niets van merken: met enthousiasme worden de garagerocktonen de zaal in geslingerd. Frontman Martijn Crins spreekt volop en maakt de nodige grapjes die tot lachen aanzetten. ,,Dit nummer gaat over kontseks in de gevangenis. Vinden jullie dat leuk? Kom dan naar voren.” Een aantal bezoekers geeft gehoor aan dit verzoek.

Extra sfeerverlichting is er in de vorm van wat kleine huis-tuin-en-keuken discoballen. De valse profeten spelen een afwisselende set met ook een nummer met een afterbeat, wat waardoor het reggae-achtig aandoet. De leadgitarist gebruikt een effect zodanig dat hij af en toe klinkt als een toetsinstrument. Extra klankkleur die het totaalplaatje ten goede komt. Een prima aftrap.

Iguana Death Cult speelt voor een vollere zaal. De band zou eerst op Stadswacht in Café Extase spelen, maar door de samenvoeging van dat evenement met Eurabia in Hall of Fame is hun optreden daar te komen vervallen. Als goedmaker speelt het kwartet op Incubate in september.

Daar zullen ze ze zich zeker thuis voelen. De surfrock met keiharde garage-uitspattingen past er prima. In Club Smederij weten ze het publiek in ieder geval dermate te enthousiasmeren dat steeds een stevig applaus wordt gegeven. De band springt in het oog. Het lijkt alsof Kurt Cobain (leadgitarist) en Paul McCartney (bassist) het podium delen. Zanger en ritmegitarist Jeroen Reek is een energiek podiumbeest die richting het slot steeds roder aanloopt. In zijn enthousiasme breekt hij nog een gitaarsnaar. Eén zeer bevlogen toehoorder benut de volle breedte van de zaal om zijn waardering te laten blijken. 

Dan is het the Black Marble Selection die de muziek van hun onlangs gereleasete debuutplaat speelt. Dat de band een thuiswedstrijd speelt, mag duidelijk zijn. Het is een stuk drukker en nummers worden herkend. Vooraan wordt druk en raar gedanst en meerdere malen (tot vervelens toe) wordt er door steeds dezelfde personen gestagedived. De stemming zit er goed in en de band doet net zo hard mee. Rokend en drinkend wordt de vintage garagerock met verve opgevoerd.

Opmerkelijk is dat het publiek de energie vasthoudt. Inkakken is er niet bij; er ontstaat zowaar zelfs nog een moshpit. Na een uur is het feest weer voorbij, maar genoeg luisteraars blijven hangen voor de afterparty in de Smederij.