Aanvankelijk werd aangekondigd dat Eric Arn deze avond samen met de eveneens in Wenen residerende elektronische artiest Jung An Tagen zou optreden, maar aangezien dat idee aan de andere kant van de lijn niet helemaal doorgekomen blijkt te zijn, verzorgen de muzikanten nu twee aparte sets. Geen nood, want de van oorsprong Amerikaanse instrumentalist toont zich heel goed in staat om ook in zijn eentje een hypnotiserende performance neer te zetten, met drones en summiere, maar uitgekiende geïmproviseerde gitaarlijnen als centrale ingrediënten. Zijn door effectpedalen gemanipuleerde, psychedelische spel verplaatst de gedachten onwillekeurig naar Roadburn, maar komt ook in de kleurrijke Gifgrondomgeving uitstekend tot zijn recht. Een toepasselijk begin van deze even geavanceerde als primitivistische samenkomst.
AWOTT maakt spetterende rentree op Gifgrond 44
Big Debbie, Eric Arn, Jung An Tagen en DJ DMDN completeren het feest
Ze waren enkele jaren geleden al eens tijdens de Meimarkt te gast bij Gifgrond, en maakten toen een onvergetelijk bizarre indruk. Deze zaterdag keerden de frisse lentebloempjes (m/v) van het Russische freakcollectief Asian Women On The Telephone terug op het giftige nest teneinde ons wederom te trakteren op een zeer aanstekelijke en dansbare portie springerige primordiale chaos, terwijl ook Eric Arn, Jung An Tagen, Big Debbie en DJ DMDN zich van hun beste kant lieten zien.
ERIC ARN
JUNG AN TAGEN
Oostenrijker Jung An Tagen schijnt vervolgens niet van zins om de aanwezigen direct te behagen: de start van zijn show valt misschien het beste te omschrijven als een auditief schrikbewind van luide digitale klappen en andere korte klankuitbarstingen, die door de omringende stiltes het gehoor nog extra pijnlijk treffen. Gaandeweg wordt de discontinue elektronische geluidsstroom echter vloeiend, ja uiteindelijk zowaar zelfs dansbaar, zodat wat begon als een moeilijk verteerbare, behoorlijk zenuwslopende en rijkelijk abstracte performance tenslotte uitmondt in een positief enerverend, aansprekend concert dat verscheidene bezoekers danig in beroering weet te brengen – inclusief degenen die wellicht niet meer zo jong van dagen, maar dan toch wel van geest zijn.
BIG DEBBIE
We verlaten het centrum van het Europese continent en reizen af naar de westkust van de Verenigde Staten voor Big Debbie, het soloproject van een persoon die noch gezet (doch eerder afgetraind), noch van het vrouwelijk geslacht is, maar wel een fraai zwart hemd draagt van een band genaamd Disemballerina die naar eigen getuigenis “outside classical/acoustic doom metal/noisy goth chamber music” maakt, hetgeen op zichzelf reeds alle lof verdient. Alsof dat nog niet genoeg is, vergast Big Debbie ons ook nog eens op een reeks meeslepende, minimalistisch opgezette liederen, waarin invloeden uit onder meer gothic en industrial doorklinken. Eenvoudig en effectief begeleid door voorgeprogrammeerde, elementaire ritmes en klanken (een enkele keer refererend naar Godflesh, maar bijvoorbeeld ook naar jaren tachtig wave), zingt en schreeuwt deze gepassioneerde artiest zich met felle en afwisselende stem door zijn sterke repertoire heen, waarbij hij al gauw de hulp van een diep ronkende bas inroept. Een uitstekende opmaat voor het als vanouds buitenissige optreden van Asian Women On The Telephone.
ASIAN WOMEN ON THE TELEPHONE
Zoals reeds gemeld zijn de dame en heren van Asian Women On The Telephone geen onbekenden op Gifgrond: eerder luisterden ze de Meimarkt ook al eens op met hun onnavolgbare muzikale uitspattingen. Vanavond blijken de Russen gekozen te hebben voor iets meer verhullende kledij dan de vorige keer, maar ze stralen onverminderd die kenmerkende combinatie van primitief ritualisme en futurisme uit. De cultische atmosfeer wordt verder versterkt door de bijzondere choreografie van dit uitgelaten drietal, dat gedurende de performance vaak van positie en instrument wisselt en niet alleen door klanken, maar ook door gebaren met het publiek communiceert. De muziek is echter allerminst ondergeschikt in deze totaalperformance, en hoewel de klankmiddelen nogal beperkt zijn (het gezelschap beschikt slechts over een saxofoon, wat bescheiden trommelwaar plus elektronica en een bas – dezelfde die Big Debbie hiervoor gebruikte), slaagt men er feilloos in een vrolijk kolkend brouwsel te creëren dat enorm uitnodigt tot bewegen. Dat gebeurt hier en daar dan ook fervent, waarbij welhaast onvermijdelijk de vraag opkomt waarom dit soort archaïsche, eerder op een organische puls dan op een afgebakende maat drijvende muziek toch niet meer wordt gemaakt in onze contreien. Dit kosmisch-komische combo laat in ieder geval horen hoe het ook kan, en hoe boeiend maar vooral ook leuk het resultaat kan zijn. Spasiba! Vervolgens is het aan DJ DMDN om de feestvreugde nog even voort te zetten met een zeer dansbare set. [Voor de liefhebbers: de vijfenveertigste editie van Gifgrond vindt plaats op zaterdag 4 juli.]