De avond mag worden ingeleid door de drie aardige jongens van Beroerte, die al veel in stad en ommelanden hebben opgetreden en daarmee zowaar iets van een fanschare blijken te hebben opgebouwd. Het is in elk geval dringen geblazen voor het podium, en hoewel de artiesten nog net niet van het podium worden gesleept, wordt duidelijk dat hun van gevoelige teksten voorziene nederbeat met stoere stonerinvloeden vooral ook veel jongelieden van het niet-mannelijke geslacht doet zwijmelen. Aanvankelijk is de respons op het gebodene, een enkele uitzondering daargelaten, overigens nog wat timide, maar wanneer frontman Mat van Berkel voor hitsingle 'Proost' de aanwezige bewonderaars expliciet uitnodigt een dansje te wagen, vormt zich voor ons een hossende menigte die tot aan setafsluiters 'Sophie' en 'Analoog' in beweging blijft. Waaruit u gerust mag afleiden dat het songmateriaal van dit drietal bijzonder aanstekelijk is. Goed bezig hoor, heren.

De zon is reeds achter de kim verdwenen wanneer de heren van Tsar Bompa het podium betreden, waardoor velen de buitenlucht voor gezien houden en de zaal zich vrij spoedig heel behoorlijk vult. Wat de argeloze bezoeker vervolgens over zich uitgestort krijgt, tart eigenlijk elke beschrijving. Misschien was het wel te verwachten dat een band die zichzelf vernoemt naar de grootste boem die ooit ons aardoppervlak heeft doen trillen, alles in het werk zal stellen om de muzikale pijngrens op te zoeken en te vinden, maar deze vorm van anti-muziek is in de Hall waarschijnlijk niet meer vertoond sinds het infame Raketkanon (waar een der bandleden trouwens ook een shirt van draagt) haar verwoestende spoor door deze zaal trok. Het ergste van alles is nog wel, dat de meeste aanwezigen deze geluidsorgie opwindend schijnen te vinden, ongecontroleerd met armen en benen beginnen te zwaaien en als een stel primaten tegen elkaar opbotsen.