De avond wordt afgetrapt met Jeroen Kant. Een Tilburgse singersongwriter die naast de publieksprijs van De Grote Prijs van Nederland, die hij in 2011 in ontvangst mocht nemen, ook meegedaan heeft aan het programma de Beste Singersongwriter van Nederland vorig jaar. Jeroen speelt een half uur en weet gedurende dat half uur de hele zaal te boeien. Is het niet met zijn muziek, dan is het wel met zijn anekdotes tussen de nummers door. Zijn muziek is niet die van een doorsnee singersongwriter. De combinatie van lieflijke, zachte melodieën en confronterende recht voor z'n raap-teksten is een bijzondere. De Jupiler Zaal, waar normaal gesproken zo'n tweeduizend man in kunnen, voelt aan als een huiskamer. Kant's Tilburgse accent komt af en toe om de hoek kijken en dat maakt zijn muziek nog vele malen charmanter.
Henny Vrienten ontroerend mooi in 013
Neerlands bekendste Tilburger is terug met prachtig solo album
Het is alweer meer dan twee jaar geleden dat Doe Maar voorgoed afscheid heeft genomen van de Nederlandse planken. Na een vijfendertig jaar durende carrière heeft het vijftal er een punt achter gezet. Echter bloed stroomt waar het niet gaan kan en frontman Henny Vrienten is terug. Solo. Hij heeft een nieuw album genaamd 'En Toch' met als logisch gevolg een gelijknamige clubtour. Gelukkig wordt daarbij ook de stad aangedaan waar Doe Maar is begonnen.
Jeroen Kant
Henny Vrienten
Om negen uur komt Henny Vrienten op, samen met zijn zoon Xander, de nederlands/nieuw-zeelandse band My Baby en gitarist Wouter Planteijdt. De hele zaal zit vol en Henny gaat er zelf ook bij zitten. Hij maakt een ongelooflijk ontspannen indruk. Hij grapt hier zelf ook nog even over door te zeggen dat, ondanks dat hij al jaren in Amsterdam woont, spelen in 013 toch wel enigszins een thuiswedstrijd is en hij gaat moeiteloos van Algemeen Nederlands over op het Tilburgse dialect.
Gedurende het hele optreden trakteert Henny ons op prachtige, betekenisvolle nummers en de verhalen erachter. Voor wie een avondje Doe Maar-achtige nummers verwacht, komt bedrogen uit. Meneer Vrienten is van 80's synthpop moeiteloos overgegaan op catchy country, blues en hele breekbare singersongwriter. En hij doet dit alles met verve.
Wat vooral te merken is aan zijn optreden, is dat hij volwassen is geworden en zijn rust heeft gevonden. Met een liefdesliedje voor zijn vrouw, een ode aan zijn moeder en een van zijn beste vrienden, legt Henny heel zijn ziel bloot. Zoals je hem op het podium ziet, zo is hij in het dagelijks leven ook. Wat dat betreft is hij ook geen singersongwriter, maar een storyteller. Een man die dingen meemaakt en daar muziek onder zet, liedjes van maakt. Tijdens zijn optreden worden er dan ook aan alle kanten tissues uit tassen vandaan gehaald.
Om half elf wordt het laatste nummer gespeeld en neemt de hele band een staande ovatie - het was een seated show - in ontvangst en neemt een diepe buiging, maar komen niet lang daarna gewoon terug voor een uitgebreide toegift die nog zeker een half uur extra duurt, met als allerlaatste afsluiter Doe Maar hit Is Dit Alles?. Nog een staande ovatie volgt. En terecht ook. De show die hij vanavond neergezet heeft is op zijn zachtst gezegd indrukwekkend.