Donkere, spacende krautrock met shoegaze- en noisetrekjes, ondersteund door dystopische scifi-visuals; dat is wat het Amsterdamse Waiver de achterzaal van de Hall of Fame voorschotelt. De drie aanvankelijk gemaskerde mannen doen er met puntige hooks en veel lage tonen alles aan hun show zo gruizig mogelijk te houden, zonder dansbewegingen tegen te werken. En met succes. Alsof Death From Above 1979 in een vat met effectenpedalen en LSD is gevallen en er plotseling een superkracht bij had, zo raast Waiver - soms letterlijk - door de zaal. Duidelijk is dat het publiek hier en daar nog wat onzeker is over hoe te bewegen op deze muziek, maar dat er niet stil gestaan moet worden, staat buiten kijf.
Indieconcertreeks TUBE opent met dansbare psychedelica voor de happy few
Yuko Yuko en Waiver imponeren bescheiden publiek
TUBE, de nieuwe indieconcertreeks van Hall of Fame, kende afgelopen donderdag de eerste editie. [V] moest afzeggen, waardoor het publiek met Waiver en Yuko Yuko twee uitersten voor de kiezen krijgt. Dat publiek moet TUBE overigens nog even leren kennen, want ondanks het zeer schappelijke tarief van €3,50 in de voorverkoop, staat het zaaltje achterin het complex amper halfvol.
WAIVER
YUKO YUKO
Wat begon op een zolderkamertje in Dokkum, Friesland, ontaardde afgelopen jaar in een reeks van lovende artikelen op (internationale) blogs, die Yuko Yuko naar Noorderslag en De Wereld Draait Door stuwde. Koud terug van hun eerste tour door Frankrijk, zet een van Nederlands spannendste acts van het moment weer voet op het vaderlandse podium, in de Tilburgse Hall of Fame.
Het spannende aan Yuko Yuko zit hem in de eclectische mix van stijlen die in elke compositie terugkomt. Het is lofi-dreampop, maar ook horen we invloeden uit shoegaze en elektronica, met een nostalgische new wave-touch. Opvallend is bovendien hoe dat live werkt; waar Elias ‘Yung Yuko’ Elgersma in alles de ongemakkelijke, nerdy einzelgänger die VCR-tapes kijkt en op zijn walkman naar casettebandjes luistert lijkt te willen uitstralen, blijkt hij in werkelijkheid een frisse podiumpersoonlijkheid zonder al te veel poespas, die uitstekend weet waar hij mee bezig is.
Bovendien moeten we de ijver van de tiener waarderen. In twee jaar tijd zagen liefst vier Yuko Yuko-EP’s en twee albums het licht, terwijl de Fries ook met zijn andere band The Homesick al lof oogstte voor de EP ‘Twst Yr Wrsts’ van eind vorig jaar. Dat repertoire voor zo’n jonge artiest is bijzonder, vooral omdat de hoge kwantiteit niet ten koste gaat van de kwaliteit. Elk nummer heeft een sterk eigen karakter, zonder los te geraken van het geheel. Yuko Yuko kan van erg traag en somber, tot opgewekt en springerig, maar altijd blijft het onmiskenbaar Yuko Yuko. Ook een tijdelijke switch van de leadzang van Elgersma naar Marrit Meinema (het enige vrouwelijke bandlid, achter de samplers) bij ‘Borderline’ rommelt niet met de balans. Het publiek blijft zodoende in de psychedelische ban van de band, die zelfs nog een uitgebreide toegift verzorgt.
Als het doel van TUBE is om aanstormend alternatief talent een plek in Tilburg te geven, is deze editie alvast een schot in de roos. Voor de opbouw van de avond is het wellicht jammer dat [V] verstek moet laten gaan, want daarmee verdwijnt het midden tussen de lage tonen van Waiver en de galmende treble van Yuko Yuko. Maar een kniesoor die daarom maalt na een avond als deze.