Run the Jewels, Woo Hah! Puna Stage, zaterdag 4 juli 2015 

"Killer-Mike and El-P, fuckboys know the combination ain't healty", zoals de heren zelf zeggen. Gelukkig is het op het moment dat de heren het podium lopen al flink afgekoeld buiten, anders zouden er inderdaad ongelukken kunnen gebeuren. Het charismatische duo uit Amerika staat garant voor flink wat gebeuk met hun opzwepende beats, geproduceerd door El-P, en vurige gangsterrap van zowel El-P als Killer-Mike. Tijdens hun opkomst galmt 'We Are the Champions' door de speakers, een voorbode voor wat komen gaat. De mannen stralen zelfverzekerheid uit, en dit is terug te horen in hun set. De hele discografie is goed gerepresenteerd in de set, want het tweetal wisselt het nieuwe materiaal regelmatig af met het oude. Ze weten absoluut hoe ze een showtje moeten geven en aan het einde van het optreden hebben ze het publiek dan ook volledig in hun hand.

Na hun epische opkomst knallen de jongens er meteen in met de track 'Run the Jewels', wat er voor zorgt dat het publiek helemaal los gaat. De eerste crowdsurfers zijn nu al te spotten boven op het publiek. De ene na de andere banger wordt door de geluidsinstallatie heen gepompt, maar het nummer wat de set maakt is 'Early'. Deze laidback track geeft een rustpunt tussen al het kabaal, maar de sfeer wordt er niet minder om. Killer-Mike en El-P lijken een magisch moment te creeëren, zonder dat ze daarbij de hulp van een harde beat of groffe line bij nodig hebben.

Na de eerste twee nummers pakt El-P de mic, waarmee hij het publiek laat weten dat hij al ziet wat voor een avond het gaat worden. "I see it's gonna be grimey and wild 'n' out. But we're not gonna talk much, and it's still going to be a blockbuster". Dit is tekenend voor de show. De mannen hebben geen woorden nodig om te laten zien wat voor bazen ze zijn. Ze doen dit met hun performance en muziek. De wisselwerking tussen twee is perfect; het plezier straalt ervan af en de verschillende verses lopen vloeiend in elkaar over. Dit laat zien wat voor sterke combo de twee zijn, en waarom ze die nummer één van Pitchfork verdienen.

De twee heren uit respectievelijk New York (El-P) en Atlanta (Killer-Mike) hebben geen tijd nodig om het publiek op te warmen. Zodra de eerste tonen het publiek invliegen wordt er gesprongen, gemosht en uit volle borst meegeschreeuwd op de muziek. Bij nummers zoals 'Oh My Darling Don't Cry' en 'Lie, Cheat, Steal', waarbij de chemie tussen de twee perfect samen komt op de harde producties van El-P kan er dan ook door niemand stil gestaan blijven. Op een moment zijn er zelfs twee verschillende moshpits tegelijk, iets wat Killer-Mike zelfs opvallend vond. Een ander prachtig moment is als iedereen in het publiek, van voor tot achter, het "Run the Jewels" hand-sign in de lucht houdt, waarna Killer-Mike rustig ja knikt en het zelf ook in de lucht gooit.

Zodra je opkomt met 'We Are the Champions' als anthem is er eigenlijk geen weg terug. Of je killt het optreden en laat aan de menigte zien waarom je de kampioen bent, of je faalt en er blijft niets over van je act. Gelukkig is dit laatste voor het duo niet van toepassing. Er is geen sprake van misplaatste zelfverzekerheid, maar juist voor een bom charisma die ze perfect overdragen op het publiek. Zoals El-P zelf al zei: geen woorden maar daden. En dit hebben de mannen laten zien. Na een zeer sterk optreden hebben ze laten zien dat ze inderdaad die plek aan de top verdienen.