Woo Hah!: De grote blog

Met: CHO,Denzel Curry, Fresku, Vince Staples, Travis Scott, Freddie Gibbs

Tekst: Flip Kloet, Jenny Janssens, Wesley van Oevelen en Bart Gulden, foto's Jenny Janssens en Justin van Groenendaal ,

Met zoveel acts op Woo Hah! is het voor de 3voor12/Tilburg-redactie niet te belopen om iedereen een eigen artikel te geven. Maar we willen natuurlijk wel zoveel mogelijk acts behandelen en daarvoor hebben we dit Woo Hah!-blog, waarin we je voorstellen aan the best of the rest.

Freddie Gibbs

Twee dingen in het leven zijn zeker. Freddie Gibbs weet hoe je rappen moet én de politie is niet bepaald zijn beste vriend. “Say, fuck police”, wordt tussen ieder nummer door namelijk luidkeels herhaald. Kortom, een echte G op Woo hah!’s Puna stage deze namiddag. Uiteraard niet precies om zes uur, zoals de timetable aangaf, want een ‘real thug’ komt uiteraard net iets te laat.

 
Om maar direct met de deur in huis te vallen: de energie spat er niet bepaald vanaf. Druk was het wel. Gibbs, berucht in de Amerikaanse scéne vanwege zijn recht-voor-zijn-raap teksten en personaliteit, is niet echt een entertainer in de dop te noemen. Toch mag zijn optreden omschreven worden als een indrukwekkende act. Een overvloed aan freestyles en welgetimede lines uit tracks als Kush Cloud, Thuggin’ en BFK laten zien dat deze gast weet waar hij mee bezig is.
 
Muzikaal gezien een afwisselend geheel van rauwe boom-bap beats en soul samples uit de vinylcollectie van je oma of moeder. Gibbs bewijst zijn meerwaarde op dit festival door de eenvoud van zijn show. Kenners en kennismakers werden getrakteerd op een hiphopshow zoals zo’n optreden ooit bedoelt is. Een rapper die geloofwaardig overkomt als hij rapt over gangsterpraktijken en niet te beroerd is een, naar zijn idee slechte, joint uit het publiek te vragen. (Flip Kloet)

The Underachievers

Het duo uit Flatbush, New York bestaande uit Isah Gold en AK is bekend geworden door hun cloud rap, waarin trippy teksten over bijvoorbeeld een derde oog of reïncarnatie gemixt worden met zowel boom bap beats als wat hardere beats met trapinvloeden. Nadat het publiek bij de Canna Stage is opgewarmd door de DJ komt het tweetal het podium opgelopen waarbij ze verwelkomt worden met een warm applaus van de mensenmassa voor hun.
 
Door het hele concert heen wordt er goed afgewisseld tussen de heftige en laidback beats en dat zorgt dan weer voor een lekkere flow tijdens het gehele optreden. Opvallend is dat er, met uitzondering van één nummer, alleen maar materiaal van hun eerste mixtape Indigoism (2013) ten gehore wordt gebracht. Dit terwijl hun debuutalbum Cellar Door: Terminus Ut Exordium nog niet zo lang geleden (2014) is uitgebracht. Jammer, want op dat album staan nummers die het optreden tot een hoger niveau hadden kunnen tillen. Dat niveau bereiken ze aan het einde dan toch, als Isah het publiek aanspoort om het dak eraf te laten vliegen. Dit gebeurt tijdens 'Herb Shuttles', het meest bekende nummer van de heren. Niet alleen het dak vliegt er op dat moment af; de DJ van het stel springt opeens het publiek in. Als toegift laten de mannen nog een nieuw nummer horen, maar helaas voor hen is de zaal dan al aan het leeglopen. (Bart Gulden)

Vince Staples

De Canna Stage is nog maar nauwelijks afgekoeld van de turned-up Denzel Curry of de volgende rapper biedt zich alweer aan. Ditmaal zijn de planken gereserveerd voor Vince Staples, een rapper uit Long Beach (California) die met Hell Can Wait een van de best ontvangen hiphopalbums van 2014 afleverde. Maar ook nummers van zijn dubbelalbum Summertime 06 passeren deze set de revue.

Dat Vince Staples een grote fanschare heeft, blijkt wel aan de opkomst. Vanaf het eerste moment blijkt Vince een ontzettend overtuigende rapper te zijn. De beats slaan aan op het publiek, maar lijken de party van Denzel Curry nog niet helemaal te overtreffen. De Canna Stage houdt zich in, maar daar neemt Vince geen genoegen mee. Hij zet nog een tandje bij en weet met het zwaardere geschud alsnog de Canna Stage te veranderen in één grote zweterig moshpit. Vanaf dit moment is het bij iedere drop raak. Het publiek lijkt zich niet meer te bekommeren om de tropische temperaturen. Vooral bij zijn grote hit ‘Blue Suede’ gaat is het publiek niet meer te houden. Om de boel nog enigszins draaglijk te houden worden de waterpistolen tevoorschijn gehaald en wordt er gegooid met natte sponzen. Aan het eind van de set bestaat de Koepelhal uit één grote warme, natte mensenmassa. (Jenny Janssens)

CHO

De naam Giovanni Rustenburg doet misschien niet direct een belletje rinkelen,  maar de naam CHO misschien wel, hé? Een luttele dertig minuten staat voor de rapper ingepland, waarvan er ruim vijf door zijn DJ in beslag worden genomen om het publiek even op te warmen. En dat terwijl de Koepelhal nu al tropische temperaturen bereikt. Na het publiek een aantal keer 'Sloddervosgang' (een Nederlands hiphop collectief waar CHO deel van uitmaakt) te hebben laten scanderen, maakt hij zijn entree: CHO is vastberaden hier een kort en bondig feestje te geven.
 

En dat feestje komt maar moeilijk op gang. De Canna Stage is misschien nog een maatje te groot voor CHO. Het feit dat het véél te warm is om te bouncen, werkt ook niet echt mee. Al probeert CHO met zijn compagnon tijdens de set het publiek enigszins te verkoelen met twee supersoakers. En daarbij komt het publiek uiteraard voor dat ene hitje. De tent loopt ook gelijk bijna helemaal leeg als 'Misschien Wel, Hè' is geweest. Een triest tafereel, de jongen doet zo ontzettend z’n best om de party op gang te houden. Wellicht volgend jaar meer succes als de rapper, naar eigen zeggen, zijn nieuwe album af gaat hebben. Wel als het aan CHO ligt in ieder geval. Volgens hem is Woo Hah! het mooiste festival van deze zomer. (Jenny Janssens)

Denzel Curry

 “Denzel Curry, all the way from Florida, America. Jullie kennen hem vast wel van het album Nostalgic 64”. Zo wordt Denzel Curry geïntroduceerd aan het publiek, maar eigenlijk heeft hij geen introductie nodig. Zijn repertoir staat vol met bangers en na het eerste nummer is de toon al gezet. Het publiek wordt zodra de bass inkomt omver geblazen, en tijdens het vierde nummer is de eerste moshpit van Woo Hah! al een feit.

De temperatuur stijgt naar een hoogtepunt en Denzel besluit om een korte pauze in te lassen. Hij vraagt het publiek of er fans van de serie Dragonball Z zijn, om daarna een 'spirit bomb' met energie van het publiek in ontvangst te nemen. Deze energie geeft hij vervolgens het publiek dubbel zo hard terug. Na dit rustmomentje gaat het optreden meteen weer verder waar het was gestopt: met snoeiharde beats en flows die zorgen voor de ene moshpit na de andere. Gelukkig zorgen de mensen van de organisatie ervoor dat er genoeg water het publiek invliegt om iedereen een beetje gekoeld te houden. En maar goed ook, want tegen het einde van zijn 45 minuten durende optreden komen nummers zoals 'Threatz', 'Talk that Shit' en 'Ultimate' waarop het publiek voor het laatst nog een keer helemaal los gaat. Denzel Curry zorgt van begin tot eind voor een sterke show. Hij weet waarvoor de mensen komen en hij geeft ze dan ook precies wat ze willen; een show vol energie waarin iedereen los kan gaan. Zijn muziek leent zich hiervoor perfect en Denzel laat het publiek bij de Canna Stage dan ook voldaan en doorweekt van het zweet achter. (Bart Gulden)

Fresku

Spitsafbijter bij de grootste buitenluchtpodium Puna Stage is Fresku. De Eindhovenaar, die algemeen wordt beschouwd als een van de beste rappers van Nederland, brengt 11 september zijn derde album ‘Nooit Meer Terug’ uit. Frisse krijgt meteen waardering van het nu al enorme publiek.  
 
“We beginnen rustig”, belooft Fresku aan het begin. Dat is misschien maar goed ook, want in de kokende hitte is dat absoluut geen straf. Door de verwachtte 37 graden begon hij al later.  Met een flinke glimlach wisselt de Brabander oude en nieuwe tracks af. Het nieuwe album is nog niet uitgebracht, dus geeft hij openlijk toe zenuwachtig te zijn voor de reactie van het publiek. De boer die hij daarbij laat, bewijst dat hij geen enkele schaamte kent.
 
Grote tegenvaller is de liveband die hij heeft meegenomen. De drummer en pianist halen niet het beste uit Fresku. En dat is jammer, op bepaalde momenten kakt het publiek bij rustige nummers zelfs in. Pas op het tweede deel van de show, wanneer de rapper wat bangers erin gooit, komt het publiek los. Mocromaniac doet ook nog een nummertje mee bij ‘Kreeft’ dat afkomstig is van het nieuwe album. Nu maar afwachten tot 11 september. (Wesley van Oevelen)

Talent Meets Talent

Talent meets Talent van initiatiefnemer Max de Beijer stond vorige week al op Mundial, deze zaterdag probeert het Tilburgse hiphopplatform Woo Hah! te entertainen. De opkomende – nog redelijk onbekende – namen hopen zichzelf nog meer in de kijker te rappen bij het grote publiek.

 Afronaut bijt het spits af. De beatboxer die al zijn vocalen (dus ook de beats) met zijn mond speelt, opent voor een goed gevulde FUNX-stage. Toch duurt het allemaal iets te lang. De nummers van de Rotterdammer lijken te veel op elkaar. Niet iedereen in het publiek pikt de muziek op.
 
Steev vervolgt de mini line-up met smokerige, jazzy hiphop. Geen trap, geen boombap, gewoon rustige muziek. De Bredanaar maakt in het begin een schoonheidsfoutje, lijkt ietwat zenuwachtig, maar entertaint het publiek ten zeerste. Boombap wordt wel gebracht door MCGyver & Rickz. De Tilburgers zetten een strakke show neer en laten zien dat zij over de meeste ervaring beschikken.
 
Hidden Village, een formatie bestaande uit rappers T.Dutty, Wakeem, Kringilli en producer Alex Megas blazen het dak eraf. De vele bekenden in het publiek zorgen voor een pit, die maar niet over lijkt te gaan. De Likt sluit de To The Max-show af. Elektronische beats, met een schreeuwerige rapper. Het past niet bij Woo Hah! Jammer, want als act hebben de Rotterdammers grote potentie voor het algemene publiek. (Wesley van Oevelen)

Travis Scott

Het is ook altijd wat met die Amerikaanse artiesten. Vorig jaar was Mos Def al een uur te laat na een trip in Amsterdam. Travis Scott is dit jaar zijn opvolger. Ja, je bent in Nederland. Ja, logisch dat je dan in de hoofdstad de shop induikt. Maar om dan vervolgens twee uur later te beginnen, doordat er van alles verschoven moet worden, is allesbehalve netjes. Met de woorden ''we staan in de file'' kom je deze zaterdag absoluut niet weg. Of Travis wel?
 
Ruim twee uur later, wanneer Big Sean (de eigenlijke afsluiter van de Canna Stage) al heeft gerockt, begint Travis Scott dan eindelijk. Aan de meute fans ligt het niet. De naam van de Amerikaan wordt keihard door de zaal gescandeerd. Met het optreden maakt de rapper zijn absentie van twee uur eerder meer dan goed. Gedurende zijn show gaan hij en het publiek constant los. Moshpits, dansende mensen, schreeuwende mensen; het is één grote gekte.
 

Ook big homie Joey Bada$$ springt nog een nummertje mee op het podium. Dat ontgaat het grootste gedeelte van het publiek, dat gewoon lekker wil beuken om de trap van Travis Scott. Doordat de rapper zo laat start, eindigt hij al na iets meer dan een half uur zijn show, terwijl er eigenlijk een uur gepland stond. (Wesley van Oevelen)