Dub FX, Koepelhal, zondag 28 juni 2015.
Mundial 2015: Dub FX verzorgt drukbezocht straatfeest
Oneindig geloopte beats in dwingende party atmosphere
De ster van DUB FX is rijzende: sinds hij een jaar of zes geleden in Melbourne begon met straatoptredens, vinden zijn volvette beats inmiddels hun weg naar podia over de gehele wereld. Krijgt hij de vermoeide Mundial-gangers aan het dansen?
HET CONCERT
DE ACT
Achter Dub FX gaat Benjamin Stanford schuil: een Australiër die begon als straatmuzikant in Melbourne, en die inmiddels alweer een aantal jaren de wereld rondreist met zijn unieke act. Zijn handelsmerk: met zijn eigen stem geproduceerde beats die tot in het oneindige worden geloopt, met daaroverheen raps, toetsen en saxofoon. En dat slaat aan: de Australische streetperformer treedt inmiddels wereldwijd op en heeft ruim 600.000 Facebook-fans.
HET NUMMER
In 'Bass Line' komt alles bij mekaar: de hypnotiserende beats, het dwingende ritme en de flowende raps van Dub FX himself. “You are a slave to the bassline”, klinkt het dwingend. De zaal gehoorzaamt gedwee en gaat al dansend mee in het ritme.
HET MOMENT
Eén van de door de zaal stuiterende strandballen belandt op het podium. De toetsenist van dienst twijfelt geen moment: hij werpt de bal richting Stanford, die het ding met een krachtige smash laat belanden op het hoofd van een van der dienstdoende fotografen. Gelukkig maar dat er vanavond geen volleyballen door de Koepelhal gaan.
HET PUBLIEK
Het publiek: daar zouden we een boek over vol kunnen schrijven. We zien meisjes met dreads, moeilijke hoedjes en blommen in het haar. We zien jongens met dreads, moeilijke hoedjes en blommen in het haar. We zien een man die met gemak kan doorgaan voor de langere uitvoering van Willem ‘De Kromme’ van Hanegem. En te midden van dit alternatief ogende feestgedruis houdt een verdwaalde Libelle-lezeres – inclusief bril aan een touwtje – dapper stand. Eén ding hebben ze gemeen: ze dansen allemaal. En oh ja: er wordt driftig opgestoken, en even wanen we ons in 1969.
HET OORDEEL
Zondagavond. De gemiddelde festivalganger is na twee dagen hard gaan wel toe aan een relaxed feestje, dat naarmate het optreden vordert overigens steeds harder van toon wordt. Eerlijk is eerlijk: na een halfuur boet het optreden wel iets aan kracht in. De voetjes zijn moe, en de aandacht verslapt ietsjes na wéér een geloopte beat. Maar: met de party atmosphere zit het vanavond wel goed.