Het is een intieme zaal, de NWE Vorst; de eerste rij stoelen staat recht voor de neus van de muzikanten. De Gentse singer-songwriter Benjamin Decloedt van St. Grandson lijkt daar even van slag van te zijn. Als een bang hertje in de koplampen slaat hij voorzichtig zijn ogen op naar het publiek. Daar staat ‘ie dan, helemaal alleen met zijn gitaar. Toch gaan de eerste gitaarakkoorden als een vloedgolf van kalmte door de zaal. Met minimale middelen – één stem en één instrument – vertelt St. Grandson verhaaltjes. Fluisterend. Over de winter. Over afscheid nemen. Op deze mooie nazomeravond horen we de soundtrack van de winter. De muziek is op zich weinig vernieuwend, maar de melancholische toon van de avond wordt gezet en het publiek is er stil van.
Marble Sounds brengt melancholie zonder opsmuk
Belgische beheersing en bescheidenheid in NWE Vorst
De tiende editie van Incubate staat voor de deur; Tilburg grijpt de kans aan om alvast in de muzikale sferen te komen. Het zaaltje van de NWE Vorst stroomt aardig vol voor de melancholische klanken van de Vlaamse acts St. Grandson en Marble Sounds.
St. Grandson
Marble Sounds
De zaal is aardig vol, maar de beste plekken – op de voorste rij in het midden voor het podium - van de NWE Vorst zijn leeg. Op de stoelen staat dat ze gereserveerd zijn. “We wachten niet” zegt zanger en frontman Pieter van Dessel van Marble Sounds met zijn mooie Vlaamse accent. Zorgvuldig bouwt de band hun set vol ingetogen en melancholische folk/popliedjes op. Met een gelukzalige, bijna orgastische, uitdrukking op zijn gezicht dansen de vingers van toetsenist over de knoppen, opperste concentratie is van het gezicht van de bassist af te lezen, en de brilglazen van de Stanley Tucci-achtige gitarist zijn zelfs een beetje beslagen. Er gebeurt weinig op het podium, op af en toe een droge opmerking van Van Dessel na. Visueel is er dus bijzonder weinig spektakel, de muziek staat centraal vanavond. Maar die is dan ook behoorlijk prima in orde. Er komen nummers voorbij van Dear Me, Look up, het laatste nieuwe album van Marble Sounds, maar ook van 'oudje' Nice Is Good. We horen zelfs de first try van nieuw nummer 'First Try'. Vooral de nummers, bijvoorbeeld 'No One Ever Gave Us The Right', waarin de blazer meespeelt maken indruk. Live doet de band denken aan Belle & Sebastian, Boy & Bear en zelfs een beetje aan een niet-zo-commerciële versie van Snow Patrol.
De (typisch Belgische?) bescheidenheid is juist wat deze band siert. “Bedankt voor het komen en het aandachtig luisteren”, fluistert Pieter van Dessel in de microfoon voordat het laatste nummer wordt ingezet. Naast de toeschouwers krijgt ook de tekenaar van de poster een pluim. “We maken dat niet vaak mee, zo’n prachtig getekende poster. Zouden we vaker moeten doen, ik zie er dan 10 jaar jonger uit”.
In de toegift wordt zangeres Chantal Acda nogmaals het podium op gehaald om mee te zingen met de lullaby-achtige single ‘Leave A Light On’. Die kon natuurlijk niet in de set ontbreken. Wel opvallend is de afsluiter: een cover van Jason Derulo’s ‘Trumpets' (met dank aan 3FM/Giel Beelen), maar volgens Van Dessel was dit nummer “door zijn poëzie” een logische keuze.