Het is direct duidelijk dat dit vijftal zich nog moet bewijzen. De zaal van de Little Devil is akelig leeg wanneer Strangers Among Bears het podium betreedt en begint aan wat hun eerste try-out is. Ze zijn dé metalcore-beloften van Tilburg en hebben met voormalig bandleden van Static Noise en Rise A Thousand voldoende podiumervaring. Maar toch lijken de zenuwen in het begin aanwezig, iets wat ook weer verdwijnt naarmate de nummers elkaar opvolgen. De groep lijkt redelijk op elkaar ingespeeld, ondanks een foutje hier en daar. De vocals van Jeremy Kock zijn krachtig en overtuigend, indrukwekkend voor iemand die pas enkele maanden bij de band zit. Uiteindelijk blijkt het podium, naast knus, ook beperkend. Ze moeten springen, rondrennen, maar hebben daar de ruimte niet voor en dat is jammer. Maar ook niet meer dan dat, want over het algemeen is het een prima optreden. Geef ze wat meer tijd en Strangers Among Bears speelt de zaal plat. Iedereen die houdt van metalcore en punk: keep an eye on them!
Petje af voor Evergreen Terrace en Strangers Among Bears
Avond metalcore in Little Devil smaakt naar meer
Buiten is het guur en nat rotweer, een goede reden om de zondagavond binnen door te brengen. Met een potje metalcore in de Little Devil. Voor de liefhebbers zijn er deze avond twee bands die qua bestaansgeschiedenis mijlenver uit elkaar liggen. Evergreen Terrace bestaat al sinds 1999 en heeft inmiddels 6 albums uitgebracht, Strangers Among Bears staat pas aan het begin. Een gevestigde naam en een nieuwkomer dus.
Strangers Among Bears
Evergreen Terrace
Afgelopen januari stonden de mannen al op de Tilburgse planken. Tijdens de Persistence Tour deelde ze het podium met o.a. Suicidal Tendencies. Inmiddels hebben onze Amerikaanse vrienden er alweer zes weken van toeren opzitten, maar dat weerhoudt hen er niet van om de adrenalinekraan direct open te draaien. En hoewel covers van o.a. U2 en Spongebob op hun naam staan, is Evergreen Terrace geen band die flauwekul laat horen. Het eigen werk klinkt robuust en frontman Andrew Carey benut iedere centimeter van het podium. Is het te klein, dan stapt hij daar gewoon vanaf wat zorgt voor veel interactie met het publiek. Iedereen die de lyrics uit zijn hoofd kent schreeuwt mee in de microfoon en er ontstaat al snel een moshpit. Gezien de omvang van de zaal ontkomt niemand aan een beuk, maar dat deert (bijna) niemand.
De band krijgt iedereen mee, zeker bij nummers van het nieuwe album. Dead Horses is een lekkere meezinger en vele handen gaan de lucht in. “End over end I’ve been living, through fire, through dirt and through stone” galmt door de zaal. Maar ook ouder werk zoals Wolfbiker en New Friend Request vallen prima. Dat de microfoon van gitarist Chaney uit lijkt te staan en hij af en toe de indruk wekt er doorheen te zitten doet daar niets aan af. Of er vooraf een pretsigaretje is rondgegaan blijft onbekend, maar onderling gedol laat daar eigenlijk weinig twijfel over bestaan. Na veertig minuten lijkt het erop te zitten, maar de heren komen nog met een toegift. De cover van Mad World sluit het optreden geweldig af. Evergreen Terrace was weer in Tilburg en dat hebben we geweten. Samen met Strangers Amongs Bears tonen ze wat al goed is én wat goed wordt.