Rogier Pelgrim overtuigt met enkel zijn stem

Singer-songwriter verdient veel meer aandacht

Juliën L'Ortye ,

Grote Prijs van Nederland-winnaar Rogier Pelgrim is zichtbaar verbaasd, wanneer hij door de achterzaal van Café Extase loopt. Vier man staan er, in afwachting van zijn optreden. Vier man, uw verslaggever en fotografe incluis. Het is eigenlijk ronduit schandalig te noemen dat dit het publiek is waar de getalententeerde Pelgrim het op zo’n verloren, grauwe dinsdagavond moet doen. Desondanks gaat hij er verrassend goed mee om. Hij komt zich voorstellen aan de paar aanwezigen, grapt goedlachs door de show heen en ziet het bovendien als de uitgelezen mogelijkheid om wat nieuwe liedjes te spelen.

Plaatsvervangende schaamte

Toch valt niet te ontkennen dat je haast een beetje plaatsvervangende schaamte voelt, helemaal wanneer de singer/songwriter zijn strot opentrekt. Hij heeft een uitzonderlijk bereik waarop menig genregenoot jaloers mag zijn. Pelgrim verwierf al de nodige bekendheid met het televisieprogramma De Beste Singer/Songwriter van Nederland (DBSSN), waar-ie het onderspit dolf tegen bijvoorbeeld Douwe Bob en Nielson.

Desalniettemin heb je als toehoorder het gevoel dat Pelgrim op een rijkere carrière mag rekenen dan bovenstaande namen. Afgelopen jaar verscheen al de in eigen beheer uitgebrachte EP Our Dear Lady of The Plains, met daarop onder meer het schitterende ‘Mind’s Eye Tramp’, een van de betere singer/songwriter-liedjes van het afgelopen jaar. 

Anekdotes

Vanavond vormt die EP de rode draad door het optreden, maar is er zoals gezegd ook ruimte voor nieuwe liedjes. Bijvoorbeeld het niet eerder gespeelde ‘Speechless’, dat Pelgrim nog geen week geleden schreef na een gesprek met zijn vriendin, die doventolk is. Een mooie anekdote, waar de zanger er nog wel een paar van in petto heeft. Zo kwam de titel(track) van de EP tot stand na een traditiegetrouwe vakantie in Frankrijk, waar zijn vader op een deur een schilderij van Maria maakte, waarna er een dag later een pelgrimstocht voorbij kwam, de schuur waarin de deur stond tot een kapel verwordend. Een betoverende song, waarbij nogmaals duidelijk wordt over wat voor een machtig instrument Pelgrim beschikt met zijn vocalen.
 

Dat onderstreept hij nog maar eens middels een fenomenale uithaal aan het einde van ‘Mind’s Eye Tramp’, die niet eindigt voordat het kippenvel torenhoog op je armen staat. Hij erkent eerlijk dat er zo nu en dan een tweede stem (lees: wat meer variatie) mist en vertelt dat zijn vaste zangeres er helaas niet bij kon zijn vanavond. Het is hem vergeven, samen met toetsenist William van Barneveld weet hij desondanks een behoorlijk compleet geluid te creëren. Na de onversterkt gespeelde toegift, een fraaie cover van Bob Dylan’s ‘Forever Young’, is het verdict helder: Rogier Pelgrim komt er wel. Wellicht niet via de geplaveide paadjes der commercie, zoals zijn eerder genoemde ‘concurrenten’, maar op een veel sterkere manier. Ijzersterk.