Monster Magnet verplettert in afgeladen Kleine Zaal

Paceshifters blinkt uit in jeugdig enthousiasme

Wouter de Waal ,

Monster Magnet in de Kleine Zaal van 013? Je zou het niet voor mogelijk hebben gehouden, ware het niet dat deze show pas op het laatste moment werd ingepland vanwege een afgelasting elders. Zo kon het afgelopen zaterdag dus gebeuren dat Dave Wyndorf en consorten hun loodzware kunstje in een ongewoon intieme omgeving deden, tot zichtbaar groot genoegen van de talrijke aanwezigen.

PACESHIFTERS

De drie jongelingen van Paceshifters valt de eer te beurt voor deze legendarische act te mogen openen. Dat ze uitstekend tegen deze taak opgewassen zijn, blijkt al direct bij het genadeloze startsalvo van nieuwe aanwinst Jesper Albers op de trommels: rammelende rock 'n' roll versterkt door enigszins ouderwets ogende apparatuur die garant staat voor een weldadig smerig groepsgeluid. Hoewel men blijkbaar al een aantal jaren noest aan de weg timmert, maakt de band nog steeds een buitengewoon frisse indruk (niettegenstaande de aanzienlijke zweterigheid door klimaat & inspanning). Zo krijgen de op zichzelf al krachtig klinkende nummers live nog een extra dosis energie en dynamiek mee, hetgeen resulteert in een onweerstaanbare concertervaring. Een overrompelende start van de avond.

MONSTER MAGNET

Na deze prettige verrassing schakelen de veteranen van Monster Magnet bij aantreden onmiddellijk door naar een zwaarder verzet, niet in de laatste plaats veroorzaakt door de fikse gitaarvuurkracht van dit combo. Aldus trekt men meteen effectief een welhaast ondoordringbare wal van snaren en feedback op, die gedurende het verdere concert van geen wijken meer weet. In combinatie met de psychedelische projecties op de achtergrond en de intieme sfeer van het geheel waan je jezelf bijna op Roadburn, temeer daar charismatische frontman en bandleider Dave Wyndorf het klaarblijkelijk niet gepast vindt zijn kleding aan de uitgesproken zomerse omstandigheden aan te passen. Derhalve schreeuwt hij zich vakkundig in het zweet in een dik zwart lederen jack, tot zichtbaar genoegen van de propvolle zaal, die natuurlijk al helemaal uit zijn dak gaat wanneer hij uiteindelijk samen met de band de grootste hits van 'Powertrip' aan elkaar rijgt (het met onvergetelijk refrein uitgeruste titelnummer en het onvermijdelijke 'Space Lord'). Daarna verdwijnt het gezelschap van het podium, om het uitgelaten publiek even later met een opvallend bescheiden toegift naar huis te sturen – een uitgebreide jam zit er vanavond helaas niet in, misschien omdat de lengte van het optreden eerder op festivals dan op clubshows berekend is. Het vormt het enige kleine euvel in een voor het overige uitzonderlijk geslaagde tussenstop van de Amerikaanse stonergrootheid.