Na een paar problemen met de versterking plus een ´ploppende´ microfoonkabel uit de weg te hebben geruimd, gaan de fris ogende gasten van Servantum enthousiast van start met een divers death metal mengsel, waarin zowel plaats is voor melodieuze als voor hakkende, eerder naar metalcore neigende momenten. Al naar gelang de stijl het voorschrijft, schakelt zanger Alex Boezeman soepel tussen brullen en krijsen, terwijl de instrumentalisten zich uitleven in technische loopjes dan wel roffels, waarbij sologitarist en bassist een enkele keer vrolijk elkaars fretwerk overnemen. De zichtbare gedrevenheid van de groep leidt op dit vroege tijdstip echter nog niet tot veel beweging in de zaal, ondanks enige voorzetten daartoe van de frontman. Desalniettemin een veelbelovend begin.

Het contrast met het optreden van Jungle Rot kon nauwelijks groter zijn. Hier verdringt zich reeds bij het eerste nummer een aanzienlijke aanhang voor het podium, onmiddellijk bereid tot enthousiast meedeinen. Dat gaat dan ook bijzonder gemakkelijk op de woeste death metal van de heren, waarin weliswaar weinig ruimte is voor muzikale of (voorzover verstaanbaar) tekstuele subtiliteiten, maar des te meer voor vernietigende riffs en ritmes met een buitengewoon pakkend karakter – wat dat aangaat enigszins te vergelijken met een band als Six Feet Under. De legerbende is overigens geen onbekende in Little Devil, en een deel van de aanwezigen blijkt zowaar nog een levendige herinnering aan de vorige performance te hebben. Mede hierdoor gesteund weet de groep het relatief rustige zondagse publiek uiteindelijk zelfs tot wat opgewekt gebots en gespring te verleiden. Een uitgelaten samenzijn.