The Machine heerst kalm te midden van roerig publiek 013

Debuterend Monomyth zet geestverruimende grondtoon

Wouter de Waal ,

"Calmer than you are" zegt The Machine op het nieuwe album de eigengereide 'gun nut' Walter Sobchak na. Het bleken afgelopen zaterdag ware woorden, toen het jonge Rotterdamse trio volledig in controle zijn verse LP presenteerde voor een uitzonderlijk uitgelaten Kleine Zaal.

MONOMYTH
Ons psychedelisch driespan brengt vandaag als speciale gast Monomyth mee, een gloednieuwe ruimterockband, die echter heel wat vertrouwde gezichten uit de vaderlandse 'Roadburn-scene' herbergt. Dat we inderdaad bepaald niet met beginners te maken hebben, wordt al snel duidelijk door de deskundige manier waarop de ritmesectie een onverbiddelijk zware puls creëert, waaraan gitarist, toetsenist en knoppendraaier hun weids uitwaaierende klanken toevoegen.

Een enkele overgang klinkt nog wat ruw, maar over het geheel genomen slaagt het instrumentale vijftal er prima in de boog in de lange composities gespannen te houden, tot ongebruikelijk groot enthousiasme van het doorgaans in zichzelf gekeerde psychedelische rockpubliek. Een treffende start van de avond en een heel hoopgevend livedebuut bovendien.

THE MACHINE
De extraverte sfeer blijft bij het aantreden van The Machine, dat zich meteen geconcentreerd aan de uitvoering van Calmer Than You Are zet. Vergeleken met eerdere optredens op deze plek, bijvoorbeeld tijdens Roadburn, valt onmiddellijk het zwaardere bandgeluid in het oor.

De nadruk ligt vooral op luid ruimtegeruis, minder gitaargefröbel en meer elementair    snaar- en drumgeweld. Het creëert een verpletterende samenklank, die echter niet als een eentonig gedreun op het publiek neerdaalt: met indrukwekkende eensgezindheid laat het jeugdige combo zo nu en dan plotselinge stiltes vallen of neemt stevig gas terug, om dan weer op vol volume terug te keren.

Het gemiddeld ongewoon jonge (en trouwens ook in sekseopzicht bijzonder gemengde) publiek, weet het merkbaar erg op waarde te schatten, maar komt al helemaal los als het drietal na de reguliere set het collectieve ruimtevaartuig naar het hart van de zon stuurt en uitbarst in enkele ongebreidelde jams.

Live-improvisatie is sinds het verstrijken van de jaren zestig en zeventig helaas al lang geen vanzelfsprekendheid meer in de rockwereld, maar The Machine houdt deze traditie met verve in ere en zorgt daarmee voor een spetterend slot van deze LP-presentatie. We kunnen niet wachten op de volgende.