Eerst is het echter de beurt aan het Frans-Duitse duo Noiseaux, dat naar eigen zeggen ‘Afropunk chansons’ ten gehore brengt. Uit de uitvoerige redevoeringen die de frontvrouw tussen de muziek door houdt, valt verder af te leiden dat de band begonnen is als alternatieve rockgroep, maar daar is op dit moment nog maar weinig van terug te horen. Begeleid door een enigmatische drummer met elektronische kit waaruit eigenzinnige, vaak Afrikaans aandoende ritmes vloeien, zingt ze haar suggestieve liederen, onderwijl wat met elektronica stoeiend.
Het geheel wekt de indruk van een ernstig vervroegde afterparty, en hoewel de zangeres ongetwijfeld oprecht bezweert enorm fan van de hoofdact te zijn, is er nauwelijks enig muzikaal verband met de harde gitaarrock van de Amerikanen. Een nogal misplaatste start dus, en het hoeft dan ook geen verrassing te zijn dat de zaal grotendeels leeg blijft. Ten gunste van het duo moet wel worden opgemerkt dat het werkelijk uitblinkt in het creëren van een vervreemdend effect, met een seksetransformatie van de drummer als bizarre finale: punkattitude genoeg kortom.