Het ongelijk van de thuisblijver wordt al vrij snel door het Brabantse Echoes bewezen. Deze kersverse Hollandse Nieuwe krijgt een dik half uur de gelegenheid om hun melancholische indiepop - in de lijn van Interpol en Editors - ten gehore te brengen. Dat doet de groep vanavond met verve. Ondanks dat het nogal ontbreekt aan een eigen geluid, wordt het allemaal erg strak en met het nodige plezier gebracht. Voor een eigen show is het allicht wat te oppervlakkig, maar als opwarmer is het vanavond zeker geslaagd.
Future Islands kort, maar krachtig
Eigenzinnige cocktail van new wave en synthpop weet te overtuigen in Stage01
Ongeveer eens in de maand trakteert 013 op een gratis show in Stage01. Vanavond is het de beurt aan Future Islands om, bijgestaan door Echoes, het publiek te vermaken. Of het aan het affiche ligt of aan de prijs ligt, zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar de zaal staat bij binnenkomst goed vol. Daar waar het bij de gratis show van Nurses in November nog angstvallig rustig was, is het vanavond nog voor het voorprogramma begint dringen geblazen.
Echoes
Future Islands
Het stokje wordt niet lang daarna overgenomen door het hoofdprogramma: Future Islands, een trio uit Baltimore dat al weer een aantal jaar aan de weg timmert met theatrale, energieke synthpop met een dik new wave sausje in het straatje van onder meer John Maus. De overduidelijke blikvanger van de band is zanger en frontman Samuel T. Herring. Met een flink arsenaal aan absurde bewegingen en de beschikking over een zeer dynamisch stemgeluid, speelt hij de overduidelijke hoofdrol, zowel in de muziek als in de show. Terwijl de andere twee bandleden een continue onderlinge strijd uitvechten om de prijs voor meest stoïcijnse muzikant, steekt Herring al zijn energie in de show, en met succes!
Het lukt Herring echter niet om zijn tomeloze energie over te brengen op het grootste deel van het publiek. Dat ligt wellicht ook aan de opbouw van de set, voornamelijk het middenstuk met veel langzame en theatrale nummers is niet voor iedereen even makkelijk verteerbaar. Gelukkig beschikt de band ook over een aantal bescheiden, uptempo hitjes in de vorm van onder meer ´Tin Man´, die aan het eind van de set gespeeld worden
Net wanneer het publiek redelijk los lijkt te gaan, zit de show er al weer op. Na een krap uur stapt de band onder een luid applaus van het podium om via het publiek de kleedkamer op te zoeken. Beide bands hebben er dan een aangename avond van gemaakt in 013. De volgende gratis afspraak noteren we dan ook maar vast voor 13 maart, wanneer de Britse postrockers van Maybeshewill en de experimentele singer-songwriter Howard James Kenny het kleinste podium delen.