Animals As Leaders biologeert uitverkochte Kleine Zaal

Izah zorgt voor effectieve loodzware start

Wouter de Waal ,

Koud vier jaar bestaan en twee albums uitgebracht hebben, en dan even aan de andere kant van de oceaan een Brabants popzaaltje uit laten verkopen: het Amerikaanse Animals As Leaders doet duidelijk iets goed. Wat dan precies werd afgelopen zondag zonneklaar door een betoverende show in 013 waarin mathematica een muzikaal fenomeen werd.

IZAH

De avond wordt echter geopend door de lokale bekenden van Izah. Dat doen ze met verve, hoewel hun stevige en weids uitgesponnen (post)metalen composities ontegenzeggelijk een duisterder toon aanslaan dan de ultratechnische exercities van het hoofdprogramma. Dit combo zet dan ook niet in op transcendent spel, maar op het neerlaten van een zwaar sfeergordijn, wat overigens niet wegneemt dat de heren hun instrumenten goed beheersen. Het zaalgeluid is daarbij heel bevorderlijk: waar voorprogramma’s vaak te lijden hebben onder een suboptimaal gemixt en vooral zwak geluid, is het vandaag opvallend helder en uitgesproken hard. Het reeds in groten getale aanwezige publiek is zichtbaar geboeid en ziet het optreden met welgevallen aan. Laat die eerste langspeler maar komen.     

ANIMALS AS LEADERS

Een focus op virtuositeit is in metalen kringen zeker niet ongewoon, maar er zijn bands die met fabuleuze speltechniek, complexe maatsoorten en een algeheel exacte aanpak de muziek naar een ander niveau tillen. Meshuggah is hiervan wellicht het meest sprekende voorbeeld, en als Animals As Leaders toch ergens mee vergeleken moet worden, dan komt die groep wellicht nog het eerst in aanmerking – hoewel de soms naar ambient neigende, spirituele toon ook wel doet denken aan bijvoorbeeld Cynic. In tegenstelling tot beide voornoemde bands is Animals As Leaders echter een instrumentaal combo, en het is tekenend dat dit gegeven eigenlijk pas halverwege het concert tot schrijver dezes doordringt. Je mist de zang dus bepaald niet, net zomin als er iets ontbreekt aan het geluid doordat men slechts met drie man op het podium staat.     

Het meest kenmerkende bandingrediënt is ongetwijfeld het hoogst eigenzinnige gitaargefröbel van voorman Tosin Abasi, die net als zijn druk riedelende collega niet kijkt op een snaartje meer. Krachtig gesteund door een drumbeest dat vanavond “technisch gesproken” zijn debuut maakt, tovert hij vlot de meest fantastische notenreeksen uit zijn instrument. Dit is echter zeker geen trio dat alleen voor beroepsgedeformeerde techneuten interessant is. Het mogen dan ingewikkelde instrumentaaltjes zijn, men schrijft wel degelijk echte nummers met kop en staart. Samen met de fascinerende mathematische patronen die aan weerszijden van de drummer worden geprojecteerd zorgt het voor een uitermate meeslepende concertervaring. Ondanks de relatief korte duur zonder twijfel één van de meest memorabele performances van het jaar.