CONCERT
Zoviet France, Dommelsch Zaal, 18 september
MUZIEK
De twee mannen van Zoviet France ontvouwen op subtiele wijze hun filmische soundscapes, die een verhaal lijken te vertellen dat je er als toeschouwer zelf bij mag bedenken. Mocht de muziek van Soviet France ooit verfilmd worden, dan stel ik voor dat David Lynch en Andrei Tarkovski dit samen voor hun rekening nemen. Okay, dat wordt misschien lastig, aangezien eerstgenoemde niet meer leeft, maar het idee is duidelijk. Dit is een soort ‘blinde film’, visueel slechts ondersteund door een paarse lichtgloed en een hoop mist.
PLUS
De subtiliteit die Zoviet France aan de dag legt, is verrassend, aangezien we hier te maken hebben met echte pioniers in de elektronische muziek. Vandaag krijgen we vooral sfeervolle ambient voorgeschoteld, waarin de lichte thema’s – inclusief kabbelende beekjes, spelende kinderen en een piepende schommel – de overhand hebben op de eveneens aanwezige duistere ondertoon. Wie zich op de golven van de muziek laat meevoeren en in contemplatieve modus staat, zal zeker een interessante ervaring hebben bij dit min of meer legendarische tweetal.
MIN
Een uur is net te lang, maar dat is volkomen subjectief. Uw recensent had in ieder geval na drie kwartier het idee dat zijn verhaal ten einde was, waarna hij de aandacht verloor. Maar dat verschilt uiteraard per individu. Tekenend is dat de zaal tot het einde toe vol blijft met een overwegend geconcentreerd publiek.
CONCLUSIE
Sfeervol, filmisch, interessant, maar net niet genoeg om een uur lang interessant te blijven.
CIJFER
7