Zijn stem klinkt rauw en doorleefd, maar qua uiterlijk lijkt hij niet ouder dan zeventien. In Kafee ’t Buitenbeentje zet Zachary Cale een muzikaal sterke maar weinig spannende set neer.

MUZIEK
Americana-achtige folkmuziek en melancholische liedjes over de American dream; Zachary Cale lijkt nog het meest op folkheld Bob Dylan of Fleet Foxes’ Robin Pecknold. Maar waar deze twee artiesten de aandacht trekken met hun geheel eigen sound binnen het genre, faalt Cale om zich te onderscheiden.

PLUS
Met zijn (zowaar niet geruite) blouse, jeans en het haar slordig voor zijn ogen is Zachary Cale het stereotype van de Amerikaanse volkszanger. Zijn muziek steekt goed in elkaar en de gitaar wordt dromerig met gesloten ogen bespeeld.

MIN
Echt spannend word het niet. Als Cale een nummer aankondigt met de woorden “This is a kind of rock and roll song, but I’m gonna do it folk-style”, stijgt de verwachting. Wordt dit Springsteen meets Dylan? Het antwoord is nee, ook dit nummer klinkt gewoon zoals de rest van zijn repertoire. Beetje jammer.

CONCLUSIE
Een enkeling in het publiek blijft van begin tot eind staan kijken, maar veel sneaken na twee nummers en een applausje al snel het buitenbeentje uit. Een soort van one-hit-wonder, maar dan op het podium.

CIJFER
5