“Mijn effectenpaneel maakt hele funky geluidjes, en niet op een goede manier. Ik denk dat het de Euroland batterijen zijn die ik eerder vandaag heb gekocht,” verontschuldigt Will Samson zich met een zenuwachtige glimlach. Het keyboard werkt niet en het delay pedaal voor zijn gitaar maakt vreemde geluiden. Dit kan het publiek van de NS16, onder invloed van de dromerige geluiden van de iets uitgelopen soundcheck, niet deren.

MUZIEK
Met een beetje improvisatie en een uitgebreide verzameling aan effectenpaneeltjes die het nog wel doen, trakteert Samson de relatief kleine groep aanwezigen op een melancholische mix van (semi-) akoestische en elektronische ambient. Met een enkele uitschieter naar Brian Eno-achtige hoogten en zijn toepassing van ambient drone op de vocals en samples, zet de Brit een geheel eigen stijl neer van goed verteerbare avant-garde muziek.

PLUS
Samson’s hoge, dromerige vocals en warme gitaarklanken komen prachtig tot hun recht in het sfeervol verlichte NS16. Direct na de eerste tonen van het concert, besluit het publiek voorzichtig dat dit niet de muziek is om staand naar de luisteren en verspreidt zich, in kleermakerszit of leunend op de ellebogen, over de vloer van het atelier. Die effectenpanelen zijn leuk en aardig, maar het hoogtepunt is toch wel het gebruik van een schroevendraaier op de hals van zijn gitaar om een buitenaards zingend geluid te creëren.

MIN
Het is duidelijk dat de Brit behoorlijk gefrustreerd raakt door het falen van zijn keyboard en effectenpedalen. Logisch, maar hierdoor raakt hij zelf niet in de ontspannen trance die zich over het aandachtig luisterende publiek verspreid.

CONCLUSIE
Bijna magisch.

CIJFER
8