Een bebaarde man die de meest dromerige muziek maakt, maar dan met een dansbare beat eronder. Met Café Weemoed is niet de meest logische plek gekozen, maar Touchy Mob komt er geheel tot zijn recht. Toch gooit een valse stem en een gebrek aan interactie roet in het eten.

MUZIEK
Bij binnenkomst van het kleine cafeetje lijkt het alsof er een DJ staat te draaien: de beats komen je tegemoet. Als je eenmaal binnen bent zie je een jongeman met een baard waar de Kerstman 'u' tegen zegt. Met enkel een gitaar en een klankbord, aangesloten op drie versterkers maakt hij dromerige muziek met een goede beat eronder.

CONCERT
Touchy Mob, Café Weemoed, 17 september

PLUS
Door de beats houdt Touchy Mob de vaart er lekker in. Gelijk met  zijn stem brengt dit het geheel tot een dromerig maar wel sterk overeind staand geheel. Als de Duitser een hoge noot moet halen, komt die uit zijn tenen: zo gauw de noot komt gaat hij op zijn tenen staan om die vervolgens zo de microfoon in te spugen. Waar hij de hele set lang werkte met het soundboard, bij het laatste nummer gaat Ludwig Plath geheel akoestisch. Met al het gevoel brengt hij dit nummer wat hem een daverend applaus oplevert.

MIN
Zijn stem is tevens zijn zwakke punt. Als hij de hoogte in moet, is dat niet altijd even zuiver en vrij eentonig. Plath is tijdens zijn nummers ook helemaal van de wereld; als hij zijn  hoofd op het eind opheft, is hij verbaasd al die mensen te zien, waarna hij snel weer zijn hoofd buigt. Iets meer interactie zou leuk zijn, al doet dit misschien afbreuk aan de show.

CONCLUSIE
Touchy Mob komt in het kleine café Weemoed geheel tot zijn recht. Het kleine publiek is stil na zijn nummers en klapt graag. Toch moet de uit Berlijn afkomstige zanger meer op de zuiverheid van zijn stem letten, dan blijft het publiek voor hem.

CIJFER
7,3