Slechts twintig minuten duurt het optreden van dit vierkoppige monster uit Tilburg. Snoeihard, energiek, maar nergens echt overtuigend.
CONCERT
Richie Dagger, Poppodium 013, maandag 12 september
MUZIEK
Rauwe, psychedelische jaren '60 punk met blues- en hardrockinvloeden.
PLUS
Het allereerste optreden van Richie Dagger brengt veel teweeg in Cul de Sac. Het muziekcafé zit afgeladen vol. Veel aanwezigen deinzen ook mee op de snelle, energieke riffs van de band. Verstand op nul, de nodige biertjes en Richie Dagger is best verteerbaar. Het rammelt aan alle kanten en dat is nou net hun charme. Erg spraakzaam is voorman Joseph Meurs niet, maar het feit dat hij tijdens het spelen Jupiler drinkt getuigt van echte rock ’n roll. Goed merk ook.
MIN
De Tilburgers zijn pas een half jaar samen en dat is aan alles af te zien. De band bouwt naar meerdere hoogtepunten, maar weten deze wonderbaarlijk nooit te bereiken. Eigen schuld dikke bult; dan moet je maar geen onafgewerkte demo’s op een fuckin’ festival (!) spelen. Eeuwig zonde ook, daar bijvoorbeeld de solo’s goed beginnen, maar abrupt eindigen. Verder overschreeuwt het snoeiharde en platte drumwerk de muziek. De stem van de zanger trekt hierdoor het vele muziekgeweld niet altijd en vervalt daardoor af en toe in geschreeuw. Daarnaast: ligt het aan de muziek, of zit de drummer er soms faliekant naast?
CONCLUSIE
De vraag is of een langer optreden hen gered zou hebben. Waarschijnlijk niet. Want over een repertoire beschikken de Tilburgse mannen niet eens. Waarom dan een optreden op Incubate? Dat mag Joost weten. Kom maar terug als jullie nummers voltooid zijn, dan zullen we zien of Richie Dagger enig bestaansrecht heeft. Al met al een matige opener van de Cul de Sac op Incubate.
CIJFER
5
Uitblijvend hoogtepunt in kort debuut Richie Dagger
Tilburgse formatie teistert de trommelvliezen
Het debuut van het Tilburgse Richie Dagger gaat als een waas voorbij. Slechts twintig minuten duurt het eerste avontuur van deze vierkoppige punkband. Waarom? De band is door zijn repertoire heen, no kidding. Wat doe je als je als recensent een optreden moet beoordelen dat niet eens langer duurt dan Goede Tijden Slechte Tijden? Juist, je doet het met wat je hebt. In dat geval: Richie Dagger speelt snoeihard, energiek, maar nergens echt overtuigend.