Voor aanvang staat een zenuwachtig ogend drietal naast het podium het publiek te observeren. Er wordt minimaal gepraat en de drummer doet voorzichtig wat rek en strek oefeningen. Dit blijkt later goed uit te pakken, want het wilde mengseltje van stijlen zorgt voor een zichtbare uitbreiding van de fanbase.

CONCERT
Screaming Females, Cul de Sac, donderdag 15 september

MUZIEK
Het trio uit New Jersey waagt zich aan een stevige portie rock, in de mix met een rauwe saus bestaande uit indie en punk. In tegenstelling met wat de naam doet vermoeden, wordt enige vrouwelijke lid Marissa Paternoster(Zang/Gitaar) ondersteund door twee mannen. Schreeuwend is het echter wel..

PLUS
Hoe klein Paternoster ook mag zijn, er komt een dijk van een stem uit. Deze is wel een gevalletje ‘hate it or love it’, aangezien het met vlagen schreeuwerig en op het randje overkomt. In het geval van de Screaming Females vormt dit een aangename combinatie met de rappe drumpartijen en meeslepende bas. Voeg hier de virtuoze gitaarrifjes en solo’s van de frontvrouw aan toe en je hebt een succesformule te pakken.

MIN
Op een paar bescheiden Thank You’s na ontbreekt het geheel aan contact met de zaal. De weggestopte drummer kijkt geconcentreerd voor zich uit en bassist King Mike staat omgedraaid of met zijn ogen gesloten te spelen. Paternoster bevindt zich geheel in haar eigen wereld en dit uit zich in de meest vreemd ogende bewegingen. Maar ach, ze kunnen het hebben..

CONCLUSIE
Nadat er aan het geluid gewend is, komt er steeds meer beweging in het publiek. Tussendoor wordt meer geapplaudisseerd en achteraf is er een select groepje dat het ‘we want more’ inzet. De muzikale hoogstandjes wegen duidelijk zwaarder dan hetgeen zich op het podium afspeelt. Screaming Females kwam, zag en overwon.

CIJFER
8- , Met een betere performance had dit nóg hoger kunnen zijn.