Teringherrie... Te-ring-her-rie, hoe zacht en liefdevol kan dat woord over de lippen rollen. Warm, beminnelijk, maar ook scherp en direct. Een woord om te omarmen en koesteren, de sonische ervaring die zo mooi wordt gevat in de samenvoeging van deze twee woorden, te-ring-her-rie. Wanneer goed uitgevoerd niet alleen een gelukzalig geluidsbombardement van de trommelvliezen, maar een ware massage van lichaam en geest. Noem het no wave, noiserock of welk een andere titel en omschrijf het als hard, gruizig en vervomd, louterend is het. En Rape Blossoms beheerst het. Het Gentse kwartet staat nu voor de tweede maal oprij als vervanger van een Nederlandse afvaller op Incubate – vorig jaar Nikoo, dit jaar Herrek – en doet hopen dat er volgend jaar toch zeker weer een Nederlandse noiserockformatie op het laatste moment afhaakt. In een goed half uur speelt de band alle twijfel over het bestaansrecht zelfs bij de grootste scepticus uit de oren.

CONCERT
Rape Blossoms, Poppodium 013, dinsdag 13 september

MUZIEK
Compromisloze noiserock met een hang naar het verleden zonder een seconde oubollig of achterhaald te klinken. Overtuigende no wave met een been in de jaren 1970, een teen in de jaren 1980 en de rest van het lichaam in de jaren 2010. Niets geen fallussen met weerhaakjes, maar scherpe melodieën in een prachtig pallet aan feedback, ruis en noise. En dit alles gedreven door felle drums en sambaballen.

PLUS
De overgave en het zweet waarmee deze band zich in de strijd werpt. De geluidsmuur moet opgeworpen. Daarmee rolt de band in vol volume over het publiek, een publiek waar de zanger zich ook tussen wringt. Dat publiek eindigt dan ook in de broekzak van deze Gentenaren en de Gentenaren in het hart van het publiek. Maar het ultieme hoogtepunt ligt na de show, wanneer opperhoofd Bas van Duren zich met hangende pootjes naar de merchstand begeeft, zich voorstelt als de man van de plasser met weerhaakjes om vervolgens – geheel bekeerd – de plaat aanschaft en laat bekliederen door de heren.

MIN
Een goede noiserock show rolt in een lange ruk door over het publiek, hard en meedogenloos. Helaas heeft Rape Blossoms aan het begin van de set wat onenigheid met de drumset, waardoor de vaart er even uitgaat en de spanning wegvalt. Dat is echter een minpunt omdat het moet, want daarna pakt het kwartet de draad al weer snel op om volop door te rollen en op te rollen.

CONCLUSIE
Rape Blossoms opent een avond moderne gitaarnoise zoals die moet openen, met een melodische bak teringherrie. Weliswaar later op de avond in tienvoud overtroffen door de heren Health, maar het zal niet lang meer duren of deze vier Gentenaren draaien ook mee in de Eredivisie van noiserock. Nu is urgent een lelijk woord, maar anders zou ik Peter Meeuwsen hier citeren en verwijzen naar zijn tweet nog geen vijf seconden na de show.

CIJFER
8, plús een Bas van Duren Incubate 2010-recensie waar hij na deze avond vast het schaamrood voor op de kaken zal dragen.