De Portugese gitaarkunstenaar Norberto Lobo ging zondagavond gewapend met slechts zijn instrument, de Pauluskerk te lijf. Geheel in stijl van de locatie brengt hij zijn publiek in serene, hogere sferen.

CONCERT
Norberto Lobo, Pauluskerk, zondag 18 september

MUZIEK
Een man en zijn gitaar. Makkelijker kunnen we het niet maken. Instrumentale muziek loopt vaak het risico snel te vervelen, maar daar heeft onze sympathieke baarddrager geen boodschap aan.

Zang en/of visuals heeft hij niet nodig; zijn gitaar vertelt het verhaal. Aan het publiek is het om daarbij, als leest men een literair verhaal, het beeld te vormen.

PLUS
Muziek als deze heeft recht op doodse stilte en dat krijgt ze ook. Het biedt de mogelijkheid om meegezogen te worden in de imponerende instrumentbeheersing van Lobo, hetgeen de nodige kippenvelmomenten oplevert. Werkelijk elk bijgeluidje dat uit de gitaar ontsnapt, is functioneel, alles valt perfect samen.

Af en toe lijkt hij met de snaren ook de zenuwen van zijn publiek te bespelen, op die momenten worden alle zintuigen op zeer prettige wijze geprikkeld. Wie zich overgeeft aan de virtuositeit van Lobo, voelt de enigszins ongemakkelijke kerkstoeltjes onder zich vandaan verdwijnen en zweeft door een achtbaan van emoties.

Van snel naar langzaam, van majeur naar mineur, van consonant naar dissonant: het gaat zo snel en toch zo vloeiend. Saai wordt het geen moment.

MIN
Maar dan moet je daar wel voor openstaan. Een deel van het toch al niet in grote getale aanwezige publiek verlaat vroegtijdig de zaal, wat tot irritatie van sommigen de rustieke sfeer breekt. Gelukkig gaat Norberto Lobo onverstoorbaar door, en is aan het eind van het optreden het enige dat de stilte breekt een daverend applaus.

CONCLUSIE
Chapeau, chapeau, chapeau! Wie na alle hectiek van de afgelopen Incubate-week wil bijkomen, moet bij Norberto Lobo wezen: zijn muziek is een must. Wie zich mee laat voeren, verliest elk besef van tijd. Zo ook Lobo zelf, die vrolijk over zijn tijd soleert.

CIJFER
8,5