My Disco heeft de moeite genomen om van de andere kant van de wereld deze kant op te komen om het Incubate-publiek kennis te laten maken met de geneugten van de eentonigheid. In dit geval zeker geen vies woord.

CONCERT
My Disco, Cul de Sac, 18 september

MUZIEK
Denk Krautrock, denk Sonic Youth, maar dan volledig gefocust op een energiek ritme en vuige gitaarnoise. Terwijl bassist en drummer een solide, bijna tribaal ritme aanhouden, verheft de gitarist eentonigheid tot een hogere kunstvorm.

PLUS
De gitarist krijgt het voor elkaar om geen enkele coherente riff te spelen, soms een nummer lang te blijven hangen op dezelfde krakende, resonerende noot, maar toch het publiek bij de strot te vatten en menig hoofd op en neer te laten gaan. Zelf geeft hij het goede voorbeeld met uitbundig dansen, springen en headbangen. De onderlaag van bas en drums, die eerder teruggrijpt op een beproefd jaren 80 geluid, is retestrak en maakt My Disco een uiterst dansbare noiserockband. Niet dat iemand daadwerkelijk danst; het blijft natuurlijk wel Incubate.

MIN
Soms lijkt een wat gepolijstere gitaarsolo wel wenselijk, maar eigenlijk is het wel goed dat de Australiërs daar een broertje dood aan hebben. Het zou het concept van de band onderuit halen. En dat concept, dat werkt fantastisch aanstekelijk.

CONCLUSIE
My Disco rockt als een tiet.

CIJFER
8