Met vernietigend bombast en grote luciditeit verbeeldt Light Bearer de tragiek van de gevallen engel Lucifer, losjes gebaseerd op het 17e eeuwse gedicht Paradise Lost.

CONCERT
Light Bearer, Stage01, zaterdag 17 september

MUZIEK
De Luciferiaanse post-metal van Light Bearer onderscheidt zich vooral door de slimme verwevenheid met hardcore-, sludge- en doominvloeden. Hard en intens, maar ook gepolijst en geraffineerd ontvouwt de band zijn lange nummers.

PLUS
Muziek die met het toevoegsel ‘post’ begint, kent als belangrijkste valkuil langdradigheid. Light Bearer blijft echter mijlenver van dit probleem verwijderd en weet door afwisselende drums, driestemmige zang/grunts en de verhalende opbouw die volgt uit de brontekst (het genoemde gedicht) een boeiend en soms ronduit meeslepend optreden neer te zetten. Laverend tussen kristalheldere melodieën en vernietigende climaxen roept de band met gemak het beeld op van een allesbepalende luchtslag in de hemelse regionen op.

MIN
Om de kwaliteit van het geluid staan we niet echt te juichen. Een paar keer valt de zang helemaal weg en de gitaren staan aan het begin te zacht. Maar ook weer niet zodanig dat het echt hinderlijk wordt. Het blijft ook moeilijk om in korte tijd aan alle subtiliteiten te voldoen die de muziek van een band als deze eigenlijk vereist. Nog een laatste minpunt is dat we het einde van het laatste nummer niet te horen krijgen: stipt op tijd verstomt het geluid. Nou ja, dan maar een LP aanschaffen om het thuis af te luisteren...

CONCLUSIE
Groots, meeslepend, monumentaal.

CIJFER
8,9