Het is aan Let’s Wrestle om het reguliere avond programma in Cul de Sac af te sluiten. Op papier is dat een geniale boeking, het trio maakt dansbare punk en heeft met Nursing Home (2011) een geweldig tweede album op zak dat vol staat met catchy, snelle nummers en dat het publiek in de danskuil in potentie kan bewegen tot een heftige worstelpartij. Helaas komt dat er vandaag niet echt uit en dat heeft de band voornamelijk aan zichzelf te wijten.

CONCERT
Let’s Wrestle, Cul de Sac, vrijdag 16 september

MUZIEK
Let’s Wrestle maakt als gezegd korte, snelle, catchy punk in de lijn van The Futureheads. Live versta je misschien geen klap van maar ook de teksten zijn zeker de moeite waard, in dat kader is hitje In My Dreams Part II zeker een aanrader: “In my dreams there were Pokemon beating me up. I punched Pidgeotto right in the face”. Enfin, u begrijpt waar het om gaat, Let’s Wrestle!

PLUS
Het song materiaal dat ze voor handen is echt geweldig, nummers van het laatste album worden dan ook door een kleine minderheid in het publiek met veel enthousiasme ontvangen. Op zulke momenten komt de gedroomde heftige worstelpartij dan ook gevaarlijk dichtbij. Gaandeweg het optreden lijken de bandleden, die naar eigen zeggen lang niet meer hebben gespeeld of zelfs gerepeteerd, elkaar beter en beter te vinden en zijn ze in staat om de broodnodige energie in de nummers te steken die tot dan toe erg wordt gemist.

MIN
Minpunten genoeg. Het materiaal wordt gewoon niet goed genoeg gebracht waardoor de band zichzelf enorm te kort doet. Zoals gezegd geeft de band zelfs aan lang niet meer te hebben gespeeld en als je het eerste deel ziet kan dat ook bijna niet anders: de zang is bij vlagen enorm storend en de drie bandleden spelen verre van strak. Daarnaast staat het geluid in de Cul onzinnig hard, zo hard dat het bijna pijn doet. Nu is dat niet zo’n probleem als de heftig worstelende menigte inderdaad was ontstaan maar deze blijft helaas uit, Let’s Wrestle bakt er vanavond niet zo heel veel van. Zonde.

CONCLUSIE
Met zulk geweldig songmateriaal niet imponeren is altijd jammer. Als de band zichzelf nu iets serieuzer zou nemen ligt er een gouden toekomst in het clubcircuit voor ze in het verschiet. Vanavond merken we daar niets van, Let’s Wrestle worstelt vooral met zichzelf.

CIJFER
4