De Noorse black/thrashmetalband Aura Noir maakt bijna twee decennia lang podia onveilig. Het scheelde weinig of de band zou vanavond niet op Incubate spelen: in 2005 viel drummer Carl-Michael Eide, alias Aggressor, vier verdiepingen te pletter en raakte daardoor in coma. Aggressor is als gitarist en vocalist nog steeds actief in Aura Noir: “Ik leid nu een beter leven.”
Toen Anders Behring Breivik op 22 juli 2011 een bloedbad aanrichtte in Noorwegen, was ook Aggressor aangeslagen: “Ik ben er sprakeloos van. Mijn derde neef zag het allemaal ter plekke gebeuren. Hij heeft veel geluk gehad.” De dood recht in de ogen kijken, daar kan Aggressor zelf over meepraten. Sinds zijn noodlottige ongeluk is hij verlamd geraakt tot aan zijn enkels. Tegenwoordig loopt hij op krukken. Een enorm litteken is duidelijk zichtbaar langs zijn rechterelleboog.
Puffend sleept Aggressor zichzelf twee trappen hoog naar de backstageruimte van 013. Hij weigert een helpende hand. In de kleedkamer wacht zijn opvolger op de drums, Kristian Valbo, met een fles hoestdrank en mineraalwater. Gisteravond raakte Aggressor zijn stem kwijt tijdens een concert in Patronaat. “Ik heb een remedie nodig om de noeste arbeid voort te kunnen zetten.” Hij werkt vervolgens een grote slok hoestdrank naar achteren.
Aggressors gehavende toestand betekende niet het einde van Aura Noir. De hïerarchie tussen hem, Appollyon (Ole Jørgen Moe) en Blasphemer (Rune Eriksen) is niet meer hetzelfde als vroeger. Op Aggressors stoïcijnse gezicht verschijnt een warme sentimentele glimlach: “In de begindagen hadden Appollyon en ik een evenredig aandeel in Aura Noir. Onze filosofie was simpelweg om plezier te hebben in het spelen. Als een nummer klonk als oude Kreator, Venom of Sodom hadden we het al gauw naar onze zin. Het is simpelweg leuk om die muziek te spelen.’ Volgens Aggressor gaf Aura Noir toentertijd een hommage aan de smerige, eighties thrash-metal van weleer.
Achttien jaar later is Aura Noir zelf gemuteerd tot formidabel metalmonster. Op de laatste plaat Hades Rises nam Aggressor ondanks zijn handicap het grootste creatieve aandeel voor zijn rekening. Vanavond brengt Aura Noir hun ‘Black Thrash Attack!’ naar Incubate, met Obliteration en Ketzer als support-acts.
Is er een sterke kameraderie tussen Aura Noir, Ketzer en Obliteration? “De bandleden van Obliteration zijn goede vrienden van ons. Onze drummer (Valbo) is trouwens ook de drummer van Obliteration. Hij doet vanavond twee concerten achter elkaar.”
Als voormalig slagman van Aura Noir, geef je Kristian weleens advies? “Niet nodig. Kristian is waarschijnlijk de beste drummer waar ik ooit mee heb gespeeld. Hij is veel jonger dan de rest van de band. Volgens mij is hij opgegroeid met onze muziek, het zit bij hem in de genen.”
Is Aura Noir net zo’n groot voorbeeld voor Kristian als Venom, Slayer en Celtic Frost dat voor jullie waren? “Misschien wel (lacht). Hij blijft er in ieder geval erg relaxt onder. Hij heeft ontzettend veel zelfvertrouwen in waar hij mee bezig is.”
Kun je het gevoel vlak na een Aura Noir-optreden een beetje omschrijven? “Het voelt als een soort adrenalinekick. Er wordt veel gecommuniceerd. We krijgen veel feedback van ons publiek. Touren is soms intens. Grappig, want ik ben de hele dag bezig tijd te doden. Vervolgens op het podium beleef je een uur lang pure intensiteit!”
Is er sprake van een gezonde competitie tussen bands op een metal-affiche? Of is het meer een soort van broederschap?
“Meer een broederschap, vooral tussen ons en Obliteration. Alleen tijdens deze drie gigs in Nederland spelen wij samen. Hierna gaan we naar Frankrijk, Italië en Griekenland. Dan vertrekken we weer terug huiswaarts.”
Is er een nieuw Aura Noir album op komst?
(knikt) ”Hopelijk krijgen we het album in december gemasterd. Ditmaal heeft (gitarist) Blasphemer de meeste riffs voor zijn rekening genomen. Hij krijgt een grotere rol binnen het schrijfproces. Het album wordt weer typisch Aura Noir!”
Sinds het ongeluk is gitaar ook jouw hoofdinstrument. Hebben de fysieke beperkingen invloed gehad op jouw persoonlijke ontwikkeling als muzikant? “Het voelt voor mij als een soort zelftoetsing. Een technisch goede gitarist worden is moeilijker dan ik dacht. Blasphemer is een echte professional: mijn pogingen hem bij te houden frustreren hem soms. Mijn spel is soms een blok aan zijn been, omdat hij het gewend is als enige live gitaar te spelen in Aura Noir.”
Het nummer ‘Schizoid Paranoid’ heb je geschreven tijdens je recuperatie, terwijl je opnieuw gitaar moest leren spelen. Klopt dat? “Ja, dat klopt. Muziek schrijven en gitaar spelen beschouwde ik als onderdeel van mijn recuperatie.”
Heeft het nummer toevallig te maken met periode waar je herstellende was van jouw verwondingen? “Het is een passende titel. Voor mijn ongeluk zat ik in een periode waar ik geestelijk gezien erg onstabiel was. Daar gaat het een beetje over.”
Impliceer je dat die bijna-doodervaring jouw leven op een positieve manier heeft beïnvloedt? “Ja, absoluut! Ik leid nu een beter leven, ondanks alles. Het ongeluk was een noodzakelijk iets om op het juiste pad te komen. Door de waanzin stond ik op de rand van de afgrond. Maar nu ben ik terug!”