Anne Frank Zappa lijkt op het eerste oog een doorsnee punkband, maar wie de moeite neemt de drie leden beter te leren kennen, komt tot een heel andere conclusie. Zet voormalige leden van Elle Bandita, Das Oath en een (populaire) kinderboekenschrijver bij elkaar op het terras van Cul de Sac, en een spervuur aan excentriciteit is wat volgt.

De naam van de band roept vanzelfsprekend vraagtekens op. “Een goeie grap, zeker binnen de punk-ethiek,” omschrijft drummer Marcel Wibenga deze. “Maar in deze tijden van Geert Wilders is het ook interessant om te zien wanneer mensen zich beledigd voelen. Maar tot nu toe was mijn moeder de enige die klaagde: zij is een enorme Frank Zappa-fan.”

Tilburg bevalt de bandleden in ieder geval prima: “Tilburg is een hele leuke stad en Incubate een mooi festival. Ik heb genoten van Ketzer en kijk nog erg uit naar The Fall,” vervolgt Marcel. Het eigen optreden beviel de Rotterdamse punkformatie ook zeker. Jerry Hormone (aka kinderboekenschrijver Jeroen Aalbers) breekt in: “Het was strak! Als een jong kutje. Nou ja, wel van boven de zestien dan. Misschien komt dat omdat we voor dit optreden hebben geoefend.”

Aan dat kinderboekenschrijven moeten we van Jerry vooral niet teveel gewicht hangen. “Dat is werk, punk is lol. Ik ben zeker geen type dat thee drinkt met vrouwen van middelbare leeftijd. Ik ben er toevallig ingerold. Ik was net gestopt met The Apers en had geen geld. Ik woonde naast een illustrator en die zocht nog een schrijver voor bij zijn verhaal.”

Al met al klare taal van ’s Neerlands best gelezen nog levende kinderboekenschrijver. Over toekomstplannen met Anne Frank Zappa is hij al net zo duidelijk: “Misschien willen we nog een keer oefenen, maar dit kan ook de laatste keer geweest zijn. We doen alleen nog maar leuke optredens, en dit was er zeker een.”
“Met The Apers speelde ik regelmatig in buurthuizen, maar daar kreeg ik een enorme hekel aan. Het probleem met buurthuizen is dat iedereen voor het lokale voorprogramma komt, dat het vooral van papa’s geld moet hebben. En terwijl die band speelt, wordt er dan voor je gekookt door een meisje van zestien. Nu ben ik best een fan van meisjes van zestien, maar ze laten de pasta altijd droogkoken. En op het moment dat je dan eindelijk aan de beurt bent, is al het publiek al verdwenen.”

Wat dat betreft komt de band eensgezind tot de conclusie: “Voor ons geen optredens in Schubbenkutteveen meer.”