De echte metaalmaniak kon zich geen beter begin van de week wensen dan het concert van Megadeth afgelopen maandag in 013. Dave Mustaine en consorten besteedden niet veel aandacht aan hun laatste plaat, maar daar zal nauwelijks iemand om gemaald hebben.

MY FAVORITE SCAR
Voordat het thrash instituut het grote podium betreedt, mogen de mannen van My Favorite Scar eerst even laten zien wat ze in huis hebben. Dat is zeker niet niks en het is meteen evident dat deze jonge Nederlandse groep allerminst uit beginners bestaat. Professioneel is het geluid dat het vijftal neerzet dus zonder meer, maar afgezien daarvan is het eigenlijk nogal onduidelijk wat deze band in het voorprogramma van Megadeth te zoeken heeft. De commercieel aansprekende, sombere rock met veelal pathetische vocalen en een enkele grunt waarin onze landgenoten grossieren, heeft namelijk weinig tot niets van doen met Mustaines technische thrash. Het lijdt dan ook nauwelijks twijfel dat bijna niemand van de aanwezigen werkelijk zit te wachten op deze muziek, maar het siert het publiek dat het grotendeels beleefd blijft staan en na afloop van nummers zelfs bescheiden applaudisseert.

MEGADETH
Het grote doek met het cover artwork van 'Rust In Peace' dat vervolgens tegen de achterwand verschijnt, verraadt in combinatie met de nucleaire symbolen op de grote basdrums voor de goede verstaander al iets van het karakter van de set die komen gaat. Het optreden begint trouwens nog wel in de stijl van het nieuwe album ‘Endgame’ met een onheilspellend Orwelliaans gesproken intro gelardeerd met Black Sabbath klanken. Ook het daaropvolgende ‘Dialectic Chaos’, waarmee de band uit de startblokken schiet, komt nog van die laatste plaat. Toch blijken de voortekenen niet te bedriegen.Een vlot gespeeld ‘Head Crusher’ uitgezonderd, laat het viertal het recente werk namelijk verder links liggen om zich te concentreren op stukken uit het illustere verleden. Zo wordt er getrakteerd op de morbide bespiegelingen van ‘In My Darkest Hour’, gevolgd door het epische ‘Holy Wars… The Punishment Due’. Als de band dan zonder noemenswaardige adempauze ‘Hangar 18’ inzet, rijst het blijde vermoeden dat Mustaine en maten voor deze avond besloten hebben tot een complete uitvoering van het progressieve thrash meesterwerk uit 1990.

Inderdaad blijkt dat precies de opzet en aangevuld met het kalme ‘Trust’, de wellicht meest geslaagde Megadeth ballade ‘A Tout Le Monde’ (waarvan het refrein massaal in het Frans wordt meegezongen), de 'Countdown To Extinction' kraker ‘Sweating Bullets’ en gedoodverfde afsluiter ‘Peace Sells’ zorgt het voor een prachtig nostalgische avond. Toegegeven, de setlist is natuurlijk allesbehalve avontuurlijk, maar feit is dat de fans daar in het geheel niet rouwig om zijn. Ze hebben het zichtbaar prima naar hun zin. Terecht ook, want de band geeft vandaag uitstekende uitvoeringen van de vele parels in zijn repertoire, met de aantekening dat Mustaine vanavond wederom laat horen een opmerkelijk gitarist, maar niet de meest begenadigde zanger te zijn. Dat wisten we echter allemaal allang en kenmerkend is zijn vaak half binnensmonds gegrom in ieder geval wel. Een nagenoeg vlekkeloos optreden kortom, dat iedere waarachtige thrash adept onvermijdelijk met een brede grijns op het gezicht achterlaat.