Een uit de kluiten gewassen tourbus voor café Little Devil gaf afgelopen zondagmiddag al aan dat er die dag gerenommeerde artiesten te bewonderen waren. Dat gold dan met name Jarboe, oud-zangeres van het legendarische duistere rock combo Swans uit New York. Met aanzienlijke vertraging gaf zij ondanks de nodige technische problemen een kort, maar imponerend optreden.

BUNKUR
Er staan vandaag maar liefst vier bands in Little Devil. Aan de drie groepen die met elkaar op Europese tour zijn (en in Nederland overigens alleen Little Devil aandoen) is namelijk voor deze gelegenheid het Tilburgse Bunkur toegevoegd. Ongeveer anderhalf uur later dan gepland starten de vrolijke vrienden van dit orkest het feest in een zaal die goed gevuld is met publiek en het omvangrijke instrumentarium van de volgende blaaskapellen. Naar eigen zeggen maken ze ultradoom. En… inderdaad… ligt… het… tempo… werkelijk… tergend… laag… voor… zover… er… überhaupt… nog… van… snelheid… gesproken… kan… worden… met… een… grotendeels… uit… losse… drum-… en… bas(aan)slagen… en… incidenteel… gebrul… opgebouwd… geluid. Een ware muzikale martelgang wat bovengetekende betreft, maar wie weet is dat ook de bedoeling. (Na afloop zorgt het trouwens wel voor een opgeruimd humeur.)

SECRETS OF THE MOON
De Duitsers van Secrets Of The Moon hebben een stuk minder geduld en blazen er meteen lustig op los. Deze Blitzkriegtactiek is zonder meer effectief, ook al omdat dit duistere gezelschap (inclusief basdame) een heel afwisselend geluid laat horen dat zeker voor black metalbegrippen technisch prima onderlegd is. Soms neemt de groep wat gas terug voor de in dit genre zeker niet ongebruikelijke sfeervolle passages, maar het ‘Sturm und Drang’-gevoel overheerst, wat naast een energieke podiumpresentatie ook enige enthousiaste uitbarstingen van hemelse samenzang (nou ja, demonisch gekrijs) oplevert. Na het laatste nummer rent men meteen het podium af, want discipelen van de zwarte vlam spelen natuurlijk niet om publieksbijval.

JARBOE
Omdat de dag met zoveel vertraging begonnen is, speelt hoofdact Jarboe vandaag voor Esoteric. Rond negenen start ze haar set met het meeslepende The House Of Void, afkomstig van haar vorig jaar uitgekomen album Mahakali. Dat is geheel gewijd aan de gelijknamige Hindoeïstische godin van schepping en bovenal vernietiging, die volgens sommige Hindoestromingen samenvalt met Brahman, de oergrond van de kosmos. Zo’n duister wezen met vele gezichten vormt natuurlijk een prachtige inspiratiebron voor een zangeres die haar stem heel divers kan en wil gebruiken. 

Jarboe benut de mogelijkheden van haar hoofdinstrument dan ook ten volle: met een duister, bezwerend en uiteindelijk krijsend geluid in voornoemd nummer, vol en ietwat oosters klinkend op MahaKali, Of Terrifying Countenance en dan weer welhaast lieflijk fluisterend. Daarbij wordt ze uitstekend begeleid door een vaak primitief ritualistisch klinkende drummer, een virtuoze bassist en keyboardist en een vaak woest in het rond stuiterende gitarist. Misschien komt het mede door die laatste, maar vlekkeloos verloopt het optreden niet: eerst moet een microfoon vervangen worden en vervolgens valt de bas enige tijd uit. Ook speelt men helaas maar een uurtje. Desondanks is dit optreden zeker memorabel te noemen, niet in de laatste plaats omdat je krachtige en eigenzinnige persoonlijkheden als Jarboe eigenlijk veel te weinig aantreft in de wereld van de ‘populaire’ muziek.

ESOTERIC
Na het concert van Jarboe is het risico op een anticlimax natuurlijk groot. Gelukkig blijkt het Britse Esoteric muzikaal genoeg in huis te hebben om dat te voorkomen. Een unieke troef als een onnavolgbare zangstem heeft men weliswaar niet, maar de uitgesponnen composities van dit zestal zijn zeker ingenieus genoeg opgebouwd om te blijven boeien. En de slotstukken van de laatste twee nummers zijn auditief erg indrukwekkend: bij het voorlaatste worden de (bas)gitaren op de grond gelegd om een stevige sonische geluidsaanval te creëren, tijdens het laatste gaan alle bandleden en dan met name de drummer enorm te keer op snaren, toetsen en vellen totdat het geheel uitmondt in een stortbak van feedback (waarbij een enkele aanwezige de vingers in de oren moet stoppen). Een waardige afsluiting van deze ernstig uitgelopen, maar interessante concertavond.