Luka Bloom nam het publiek in 013 afgelopen donderdag mee op een anderhalf uur durende reis langs zijn muziek. Het werd een reis terug in de tijd. Vertrekpunt vormde de rustige nummers van zijn recentere albums Tribe en Innocence. De muzikale reis voerde uiteindelijk naar de bewezen (en fellere) songs van Riverside, The Acoustic Motorbike en Turf. GOEDE START Veelbelovend: Sabrina Dinan. De lichtelijk nerveuze jonge Ierse singer-songwriter staat niet voor niets in Luka’s voorprogramma. Prima licht hese stem, gecombineerd met vlot en afwisselend gitaarspel en dito teksten. Na vijf nummers is het publiek om en sluit haar in zijn armen. STORYTELLER Het eerste deel van het concert bewijst Luka naast een intrigerende singer-songwriter ook een grappige ‘storyteller’ te zijn. Het ene na het andere nummer verbindt hij met verhalende bruggetjes. Van het spelen voor de Dalai Lama -er moet vast olie in Tibet zijn nu Bush met de Dalai Lama publiekelijk op de foto wil- naar een Australisch folkfestival waar hij gevraagd was om twee uur lang Bob Dylan nummers te zingen. Luka: op voorwaarde dat Bob Dylan vervolgens ook twee uur nummers van Luka Bloom zou zingen. Het optreden ging dus niet door. Luka brengt in 013 wel een mooie uitvoering van Dylan’s Make You Feel My Love. FEEST VAN HERKENNING De muzikale reis begint met nummers als Innocence, Tribe, City Of Chicago en No Matter Where You Go, There You Are. Na deze sfeervol gespeelde nummers is het tijd voor een andere gitaar. En daarmee ook voor een ander, feller geluid. De daarop volgende nummers Exploring The Blue, Gone To Pablo en You zijn voor het publiek een feest van herkenning. Datzelfde geldt voor Don’t Be So Hard On Yourself (een heerlijke herfstige Ierse whiskey blues), Ciara en Couldn’t Have Come At A Better Time. BABYSITTER Me and my guitar toont Luka ten voeten uit. Een man en zijn gitaar op het grote podium van 013. Je kunt je afvragen of Luka niet beter tot zijn recht komt in een kleinere zaal waarbij hij dichter op zijn publiek zit. Ondanks de knusse setting, compleet met zitplaatsen, sfeerlicht, een dampende mok thee en een vaas met bloemen, blijft de afstand tussen de artiest en de fans groot. Luka slaagt er toch in de zaal aan het zingen te krijgen met de toegift Sunny Sailor Boy. En die ene fan die herhaaldelijk schreeuwde om Delirious wordt beloond met een snauw van Luka: ¨Sometimes I would like to have a babysitter for people who can’t control their drink. For the rest of you: you are fantastic!¨