Sommige bands lijken er van het ene op het andere moment plots te zijn. Zo ook het pas in 2001 opgerichte Volbeat dat ineens een plaats aan de top van de metalscene lijkt te hebben verworven. Met hun unieke sound, heerlijk rockende platen en energieke en van de adrenaline overstromende optredens is dit echter niet meer dan terecht. Na een zomer waarin Volbeat op allerlei festivals speelde, belandde de band donderdag in een bomvolle Kleine Zaal van 013. AFGEZAAGD Voordat Volbeat het podium van de zaal, gevuld met in Volbeat-shirts gehulde metalfans, mag betreden is het de beurt aan Waxy. De Amerikanen spelen een mix van afgezaagde rockmuziek, variërend van de jaren ’60 tot en met grunge. Hoewel werkelijk niemand in het publiek ook maar enigszins vrolijk wordt van deze support act speelt de band vol overtuiging verder. De zanger/gitarist bedankt tussen de nummers door zelfs het publiek dat reageert met een applausje van drie personen verspreid over de zaal. Openen voor een band met zo’n specifiek geluid als Volbeat is altijd moeilijk, maar met Waxy (die zelfs een hele tour doet met Volbeat) wordt de plank wel heel erg mis geslagen. Enig pluspunt is dat de band een kwartier eerder begint en daardoor dus ook een kwartier eerder klaar is. GENIAAL Tijdens het wachten op het optreden van de Denen is een biertje drinken uiteraard een ideale optie om de tijd te verdrijven. Vanavond blijkt helaas dat als de Kleine Zaal volledig gevuld is met dorstige metalfans het wel erg dringen wordt aan de bar. Na wat geduw en met een koud biertje in de hand begint rond negen uur dan eindelijk Volbeat. Met het nummer The Human Instrument als opener doet Volbeat een geniale zet en krijgt het publiek gelijk mee. The Human Instrument, ook het openingsnummer van het onlangs verschenen tweede album, bevat alle elementen die dit tot zo’n vette band maken. Het country introotje, de beukende metalriffs en natuurlijk de Elvis-achtige zang van Michael Poulsen zorgen ervoor dat het gebeuk in de zaal zich niet langer uitsluitend bij de bar afspeelt. GENIETEN Terwijl het publiek zich suf klapt en schreeuwt na deze heerlijke opening van vanavond vraagt Poulsen ons of we van metal houden. Een welgemeende ‘fuck yeah’ uit vele (goed gesmeerde) kelen is zijn deel. “Too bad, ‘cause we play rock ‘n’ roll”, antwoordt de zanger terwijl hij zijn vetkuif terug in model probeert te krijgen. De toon is meteen gezet voor een avond waar zowel band als publiek van het begin tot einde van geniet. Volbeat ramt en beukt op de instrumenten, maar wordt geen moment onzuiver of vals. De nummers klinken precies als op The Strength/The Sound/The Songs en Rock The Rebel/Metal The Devil, de twee albums van de band, maar hebben net dat beetje extra dat nodig is voor een geweldige live-ervaring. Onder luid gejuich en met de nodige pauzes voor grappige anekdotes en slokken bier en Jack Daniels lijkt het anderhalf uur durende optreden van Volbeat voorbij te vliegen. Hoogtepunten zijn, naast het eerder genoemde The Human Instrument, nummers van beide albums zoals The Garden’s Tale, Pool of Booze en het aan Johnny Cash opgedragen Sad Man’s Tongue. Helaas houdt de band het rond half elf voor gezien en laat het publiek achter met suizende oren en kippenvel op de armen. Volbeat heeft ons een heerlijke avond gegeven met die toch wel bizarre muziekmix en deze recensent kan dan ook niet wachten op het volgende optreden van de Denen. Voor die tijd gaan we ze echter eerst nog tegen komen in het café van 013, zo verzekert Poulsen ons. Op naar de volgende bar dus...