Een kleine maand geleden kreeg de redactie de debuutplaat Carpe Omnium van Atlantis in de brievenbus. Bij de naam rinkelde al een belletje, omdat 3VOOR12/Tilburg collega Stefan van Doleweerd zeer onder de indruk was van hun eerste optreden op het ZXZW festival. Atlantis is het solo project van Gilson C. Heitinga. De nummers kregen ruim twee jaar geleden vorm in de studio, omdat er in zijn hoofd een donkere, instrumentale filmscore begon af te spelen, wat twee jaar later dus resulteert in dit debuut. Live doet hij het overigens met voltallige band.
De laatste zin van de bijgevoegde brief van de cd is "Just sit back and enjoy the ride!" Dat klinkt zeer zelfverzekerd en dat mag ook! Vanaf nummer een word je namelijk in een zeer spannende, donkere wereld gezogen. De plaat opent met Losing You, een sfeerrijk vioolintro zuigt je mee naar een zweverige, donkere plek, om je verder in het nummer met een snoeiharde industrialbeat a la Nine Inch Nails hard in je gezicht te slaan. Heitinga lijkt te willen zeggen: Wil je blijven zweven, ga maar naar Sigur Ros luisteren, dit is mijn wereld! Deze toon houdt hij bijzonder knap en sfeerrijk vol. Pas bij het vierde nummer (This Is Heavy) wordt het distortionpedaal vanuit het niets ingetrapt en wordt de rest van de plaat afgewisseld met heftig bombastische electronica, scheurende gitaren en lieflijke pianoriedeltjes. Als het pianoriedeltje op het laatste nummer (Finding You) uit-fade en je weer terug in je eigen wereld wordt gelanceerd kan ik geen treffendere zin bedenken als die waar mijn collega Stefan op ZXZW mee afsloot: "Zeker een ontdekking waar we in de toekomst meer van willen horen!"
De aangenaam duistere wereld die Atlantis heet
Carpe Omnium meer dan geslaagd debuutalbum
Een kleine maand geleden kreeg de redactie de debuutplaat Carpe Omnium van Atlantis in de brievenbus. Bij de naam rinkelde al een belletje, omdat 3VOOR12/Tilburg collega Stefan van Doleweerd zeer onder de indruk was van hun eerste optreden op het ZXZW festival. Atlantis is het solo project van Gilson C. Heitinga. De nummers kregen ruim twee jaar geleden vorm in de studio, omdat er in zijn hoofd een donkere, instrumentale filmscore begon af te spelen, wat twee jaar later dus resulteert in dit debuut.