Recentelijk heeft Inge de Bruijn er de brui aangegeven. De zwemster met vier gouden plakken, zes wereldtitels en nog wat wereldrecordjes voelt zich een oma op 31-jarige leeftijd en geeft de pijp aan Maarten. Ze trekt zich terug uit het zwembad en we zullen haar nog zien als analiste bij Studio Sport, maar dan is het verhaal de Bruijn toch echt voorbij. Net als dat de politieke dagen van Jaques Chirac geteld zijn. Hij telt ze zelf af en kondigde iets voor Inky aan dat hij geen derde periode als president ambieerde. In de politiek en sport kun je dus van het podium verdwijnen. Of het nu het erepodium is of het strijdtoneel van de internationale politiek; op een dag zeg je houdoe en dat is het dan. Werkte het in de popmuziek ook maar zo. Dat Kane een persconferentie geeft à la Jan Ullrich en het aanwezige journaille mededeelt dat de band ermee stopt. Na jarenlang proberen internationaal door te breken, zijn ze tot de conclusie gekomen dat de wereld wellicht niet zit te wachten op Dinand en friends. En dat ze dus een strandtentje beginnen om nooit meer een microfoon te pakken of een gitaar ter hand te nemen. Op de een of andere manier ben je en blijf je een muzikant. Wellicht ga je tobben in de marge, misschien dat je in het C-circuit terechtkomt om een podium te delen met Arie Ribbens, of wie weet komt er weer een reünietje zoals de Spice Girls dat van plan zijn. Nooit zal een muzikant helemaal van het toneel verdwijnen, terwijl je Hilbert van der Duim echt van zijn levensdagen niet meer zal zien. Die is nu chef retourgoed, oftewel de baas van het statiegeld, bij de plaatselijke Edah en soms wordt hij nog herkend door een oud besje. Mocht een muzikant langere tijd uit de picture zijn dan is dat om ze in rehab zitten. Of omdat ze broeden op die ene plaat die ze weer helemaal op de kaart zet. Altijd komen ze terug. Of doen een poging. Dat zullen Inge, Jaques en Jan niet meer doen. Nee, je bent pas echt van een muzikant af als ze kassiewijlen zijn en dan nog is het de vraag of de familie niet wat postume platen uit gaat brengen. Zo komt Elliott Smith dus volgende maand met een nieuwe plaat. Terwijl ik toch echt dacht dat hij zich op professionele wijze had doodgestoken een jaar of wat geleden. En wie dacht van BZN af te zijn, komt ook bedrogen uit want Jan en Carola hebben allebei aangekondigd met soloplaten uit te komen. Dus in plaats van 1 palingplaat per jaar, krijg je er nu minstens 2! Het liefst zou je sommige artiesten van de aardbodem zien verdwijnen. Alleen schiet je daar niks mee op. Want stel dat Britney postnataal zelfmoord pleegt, dan ben je ervan verzekerd dat ze dan eindelijk weer een nummer 1 hit scoort. Het beste is gewoon sommige muzikanten te vergeten. Ze weg te stoppen in de achterste kamers van je geheugen en dan maar hopen dat ze niet bij een Tros-familieshow in beeld verschijnen. Maar ja, dan lees je ergens in de krant dat Hepie en Hepie de ruzie hebben bijgelegd en weer een nieuwe plaat gaan uitbrengen. Ik heb de hele nacht wakker gelegen met Ik Lig Op Mijn Kussen Stil Te Dromen irritant repeterend in mijn hoofd…