SOL Y LLUVIA Deze Chileense knakkers zijn niet van gisteren; de broertjes Labra richtten hun band Sol y Lluvia al in 1976 op. Het is met name de bassist en de zanger/gitarist van de groep aan te zien: hun dikke buiken en ruige koppen zijn de stille getuigen van een leven vol rock ’n roll. Aan het begin van hun optreden op de Millenium Stage op Mundial staan er een paar diehard fans klaar die met Chileense vlaggen zwaaien en klaar zijn voor een feestje. De rest van het publiek zit dan nog lekker op het gras van het kortstondige zonlicht tussen de buien door te genieten. Halverwege het tweede nummer van de set begint het vol te stromen voor het podium en staan zelfs de grootste slackers op om een dansje te wagen op de Zuid-Amerikaanse tunes. (Drie Engelse woorden in de vorige zin, dat betekent dat ik het straat houd.) De nummers klinken een beetje als een opgepimpte versie van de muziek die je mensen uit India altijd door de speakers hoort knallen op braderieën en kermissen. Maar het werkt. Een basgitaar en drumstel stuwen het ritme voort en twee bamboefluiten, een akoestische gitaar en een mini-snaarinstrument (charango) zorgen voor de melodie. Net als de drummer aan een solo bezig is, klapt de moeder der dreigende wolken open en regent het dikke, dikke druppels op Mundial. Uw recensent ging snel bij de biertent schuilen, omdat hij een watje is, maar opmerkelijk veel mensen gingen knettergek in de regen. Op blote bemodderde voeten en gruwelijk doorweekt doordansen? Jazeker. Tof optreden? Ja dus. LUIE HOND Als Luie Hond een kwartier later dan gepland begint met optreden (niet alleen forensen op de A2 op een koude dinsdagochtend hebben last van files), staat de Ministerie tent ramvol. Dit kan natuurlijk liggen aan het feit dat de regen met bakken uit de hemel stort, maar laten we Luie Hond het voordeel van de twijfel geven en zeggen dat iedereen komt voor de boys uit het Noorden van het land. Hun eerste twee nummers zijn een beetje tam, maar grooven wel lekker. De meeste mensen in de tent bewegen netjes mee op de relaxte reggae en ska-ritmes (denk Doe Maar met een vleugje UB40 en Bob Marley). De meeste mensen, want op de verhogingen aan de zijkanten van de tent zit een stel zombies in het publiek dat wel gedrogeerd lijkt. Geen beweging in te krijgen. Zeker aan het schuilen voor de regen. Alhoewel, de stevige wietlucht die overal hangt kan er ook iets mee te maken hebben. Bij het derde nummer komt er wat meer pit in de set van Luie Hond. Uptempo ska met lekkere meezingriffjes, daar is het publiek wel voor te porren. Ook de zanger heeft er zin in. "Mensen, ik denk dat het goed gaat komen vandaag. Laten we lekker een connectie maken en kosmisch de liefde bedrijven." Dat 'liefde bedrijven' is een terugkerend thema. Het begint als de bassist zijn kont naar het publiek uitsteekt en er een luid gejoel opstijgt uit de kelen van de vele aanwezige tienermeisjes. Het volgende erotisch geladen moment komt wanneer de zanger zijn shirt uittrekt en 'Seks!' in de mic roept. Wederom gejoel. "Als jullie Luie Hond hebben gehoord willen jullie alleen nog maar seks," stelt hij vast. Wel ja, waarom niet. Tijdens de rest van het strak gespeelde optreden maken de heren nog een dansje met het publiek, spelen ze hun goed onthaalde hitje 'Met je poes in de Playboy' en hun nieuwe single, die in Kenia is opgenomen. En als ze klaar zijn, schijnt de zon weer. Heerlijk.