Het mooie van vinyl is dat je tegenwoordig voor een appel en een ei de complete collectie van de Zangeres zonder Naam in je bezit kunt krijgen. Voor vaak nog geen euro per stuk heb je op de rommelmarkt een plaat van Mary Servaes in je bezit. Of je ‘m überhaupt ooit op je pick-upje afdraait is de vraag, maar alleen de hoes al is goud waard. En dat voor nog geen euro. Zo heb ik dus ooit de hele collectie van de Dolly Dots aangeschaft. Voor nog geen 5 euries was ik in het bezit van het gehele oeuvre en had ik 12 geile hoezen in het bezit. Ik Wil Voor Mijn Verjaardag Een Dolly Dot van Dingetje kreeg ik er gratis bij. Dezelfde vlieger kunnen we oplaten voor Doe Maar. Hoewel de nieuwe roze vinyl versie van De Bom die ze uitbrengen niet voor vijftig eurocent van eigenaar wisselt. Speaking of de Dolly Dots, dat theekransje komt dus weer bij elkaar en weet zowaar twee keer een Ahoy vol te krijgen. Het comebackvirus raast weer door popmuziekland en waar ik vorig jaar juli al verhaalde over de terugkeer van verlepte artiesten, daar kan ik nu weer een heel epistel neerkalken over bands die hun kans wederom schoon zien. Rage Against The Machine en The Smashing Pumpkins hebben al aangekondigd een reünietje te houden waarvoor flink betaald zal worden. Wat me daar wel bij opvalt is dat de incubatietijd van een comeback steeds korter wordt. Doe Maar stak na 16 jaar pas weer de koppen bij elkaar en ook de Dolly Dots lieten er voor 15 jaar nachtjes ijs overheen gaan. Van RATM en de Pumpkins kunnen we dat niet zeggen. Die hebben als de dag van gisteren er de brui aan gegeven en nu zijn ze al aangestoken door het virus. Take That is ook, na nog geen tien jaar, begonnen aan een terugroepactie. Het ergste is nog dat dit soort zaken getolereerd worden. De natte pubermeisjes van toen kopen massaal de platen en de vier heren staan zowaar weer in de hitlijsten. Ik dacht dat we gezamenlijk hadden afgesproken de band te boycotten. Net zoals ik dacht dat we tezamen er voor zouden zorgen dat er nooit meer een musical met dun verhaallijntje gemaakt zou worden, van artiesten wiens platen we voor nog geen euro op de rommelmarkt kunnen kopen. Maar toch is er ook nog het musicalvirus dat om zich heen grijpt. Research leerde mij dat er zelfs een musical te bezoeken viel met de Dolly Dots in de hoofdrol. Dat we nu naar Doe Maar de musical kunnen, moge duidelijk zijn uit de media-aandacht die Albert Verlinde recentelijk wist te creëren. We hadden al musicals over Abba, Queen, Boney M en The Bee Gees. Wat voegt Doe Maar daar aan toe? Doe dan maar wat anders. Dus bij deze mijn tip aan Krezip. Als straks jullie nieuwe plaat uitkomt, gelijk aankondigen dat je de stekker eruit trekt. Of de moeilijke derde nu flopt of niet, je komt sowieso een half jaar later weer bij elkaar. Dat is tegenwoordig de incubatieperiode voor een geslaagde comeback. Vervolgens kijk je Albert lief in de ogen en heb je medio 2008 een eigen musical. Met uiteraard de première in Tilburg. Kassa!